ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

10/12/08

A metamorfose

Comentario de Thalía Troitiño


A metamorfose
Franz Kafka
Sotelo Blanco


Recomendo este libro porque é moi diferente, entretido e particular. Fantástico, o que o fai máis atraente. A simple idea de espertar un día transformado nun animal é algo totalmente ilóxico, pero que che fai pensar "e se iso pasara?" Todo o que temos veríase reducido a algo insignificante e sen sentido. Nun mundo dominado polos humanos, transformaríamonos nunha simple peza dun xogo, moitas veces irracional, nun detalle pequeno e sen sentido dentro do conxunto -o mundo-.
Este libro fíxome reflexionar en como somos e como actuamos os humanos. Xa que primeiro amosamos desagrado, polo impacto, que nos causa ese cambio. Logo chega a fase de aceptación e dependendo da persoa, a axuda ou solución axeitable. E por último chega a parte de esquecemento do que realmente importa.
Tamén pensei en como as persoas chegamos a tratar aos animais, mesmo sen piedade. E eles tamén son quen de sufrir.
Neste libro, a propia familia, en determinadas circunstancias, chega a tratar mal a quen é o seu propio fillo, polo simple feito da súa transformación. Algo que non é xusto.


08/12/08

Madame Bovary

Comentario de Iciar Rodríguez


Madame Bovary
Gustave Flaubert
Galaxia



O tema principal penso que é o difícil que é para unha muller coma Enma Bovary ser feliz.
Na miña opinión as novelas románticas que lía Enma influenciábana moito, por iso se refuxiaba nos seus amantes, os cales sempre a abandonaban. Isto destrozábaa e facíaa buscar novos homes, pois pensaba que un médico mediocre (que aínda que fose mediocre iso non quere dicir que non a quixera, porque a quería moito) non era o que ela quería para o seu futuro, e podía aspirar a cousas mellores na vida. As débedas e os fracasos cos seus amantes van levar á protagonista a acabar coa súa vida con arsénico.
Gustoume moito o libro, aínda que é algo extenso.
Ás veces sentinme identificada con Enma, non porque practicara o adulterio, senón porque ela, ao igual ca min, era moi soñadora e buscaba atopar a felicidade. Loxicamente, eu non a quero buscar polos camiños por onde ela buscou, pois non me parecen os máis acertados, pero aínda así, pareceume unha historia moi entretida.

06/12/08

O porco de pé


Comentario de Enma Vázquez


O porco de pé
Vicente Risco
Galaxia



O porco de pé é unha obra burlesca de Risco situado nunha vila de Ourense.

Nela narra a subida ao poder de Don Celidonio ( "ascendeu de porco a marrán e chegou a ser alcalde"), e os enfrontamentos co Doutor Alveiros quen foi perdendo as rendas de fidalgo, e ao final do libro vese humillado diante de D. Celidonio, o alcalde.

04/12/08

O señor Ibrahim e as flores do Corán

Comentario de Lorena Bibián Caramés



O señor Ibrahim e as flores do Corán
Éric-Emmanuel Schmitt
Faktoría K



Penso que este libro nos dá unha lección. Unha infancia dura non é difícil superala no futuro, todo se saca adiante, e sobre todo co apoio de grandes amigos. Só te tes que empeñar en sacar as cousas ben. E tampouco lle hai que dicir un NON á convivencia con razas diferentes.

03/12/08

Mércores de cinza

Comentario de Susana Cumbraos


Mércores de cinza
Miguel Anxo Murado
Galaxia


Mércores de cinza non é unha historia, senón un conxunto de historias totalmente distintas e á vez parecidas entre si. Cada historia exponnos o punto de vista diferente de varias persoas en lugares do mundo distintos, pero sempre cun punto en común: a angustia da existencia humana.
Non podería resumilo pero si dicir que cada leve historia narrada presenta un conxunto de emocións xurdidas no máis profundo de cada ser humano de tal xeito que nunha poucas páxinas dámonos mergullado na vida destas persoas dun xeito que en moitos outros libros non se consegue en moitas.
Non todas as historias me gustaron igual, posto que son moi diferentes pero en todas agroman as penurias ás que a xente pode chegar a estar sometida.
Está moi ben: un pasiño máis no camiño da boa literatura.

02/12/08

Unha noite con Carla


Comentario de Thalía Troitiño González


Unha noite con Carla
Aníbal Malvar
Xerais


Este libro gustoume moito, xa só por ser de Aníbal Malvar; gústame moito a súa forma de escribir e sen dúbida considéroo un gran escritor. A historia que se desenvolve é moi atraente.
Xira en torno a unha serei de asasinatos, pero tamén nos amosa outras características como por exemplo como é a vida dun xornalista, a dun presidiario...
Hai unha parte moi simpática na que fala dun xornal "EL Correo Gallego", que publicou un artigo sobre a aparición do kiwi nas froiterías de Galicia, e como non atopaban unha foto puxeron a dunha pataca, citando "en poucos anos, o kiwi será tan común como a pataca"; un xeito rápido de arranxar o asunto.
En fin, un libro máis que recomendábel que me gustou moito.


01/12/08

O perfume


Comentario de Eva García Bibián


O perfume
Patrick Süskind
Sotelo Blanco


Foi un libro que me gustou moito aínda que o único que me transmiteu foi curiosidade, aínda que as descricións fixéronseme monótonas.
Tampouco podo dicir que me dese pena amorte do rapaz, posto que o libro non podía ter outro final.
Simplemente, é un libro moi curioso e especial.

29/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Andrea Díaz


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Comecei a lectura deste libro sen moito entusiasmo; pensaba polo título que sería unha historia sinxela, pero sorprendeume, sobre todo logo de charlar co autor. Paréceme que o trasfondo é moito máis amplo do que maxinamos, vai máis aló dunha historia curiosa sobre un adolescente con aires de rebeldía que se rebela contra os seus costumes familiares e decide afrontar a vida seguindo as súas propias leis.
A historia é de culturalismo, sobre a liberdade de elixir quen e como queremos vivir e quen e como queremos ser.

Con Bali Rai

O xoves o alumnado de4º da ESO e 1º de Bacharelato puido coñecer ao escritor inglés de orixe indú BALI RAI, grazas á editorial Sotelo Blanco. Temos moito que lle agradecer a Narciso, representante desta editorial, por sermos nós os escollidos: só seis centros de Galicia tiveron esta sorte.
Bali Rai, autor de Un casoiro ben mal amañado achegouse ao centro cun intérprete pois el non sabe castelán nin galego. Pero foi ameno e contou ao alumnado como é vivir nun lugar multicultural e como é vivir en situacións de pobreza que levan ao vandalismo; contou tamén por que se fixo escritor e como nos seus libros reflicte a súa sociedade, o xeito de falaren e as palabras que utilizan. Algúns alumnos e alumnas atrevéronse a preguntar en inglés directamente e outros fixérono en galego, e tod@s eles saíron moi contentos desta experiencia nova. Ademais, o libro gustoulles, que é importante!

28/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de José Antonio Rey García

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco


Sorprendinme ao coñecer a historia do mozo protagonista, tiña unha pequena idea de qeu se facían estes casoiros pero o relato desta historia conmoveume.
Penso que a súa elección foi moi arriscada, que renunciou a moitas cousas pola liberdade e paréceme unha persoa moi valente, pois no seu lugar serían moitas as persoas as que se someterían á súa relixión sen facer nada.
Por outra parte, alporízome ao pensar que unha relixión obriga a facer esas cousas, creo que se deberían limitar á crenza e ao culto, pero sen privar da liberdade a ninguén.
Deume pena que non continuase a relación dos protagonistas. Ás veces axuda máis o silencio que as palabras para consolar á persoa amada, e a moza do protagonista sabía que facer en cada momento.
Os abusos do pai eran continuos, e non só os do pais senón os de toda a familia, un tema que se trataba con total normalidade, sendo unha auténtica brutalidade.


Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Susana Cumbraos Troitiño

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



O libro está ben, amosa o estilo de vida dos punxabis e de como a sociedade pode chegar a comportarse, sempre cunha maneira de pensar moi peculiar, aínda que sexa para ben e non para mal.
O libro expresa os cambios de personalidade dunhs personaxes a outros, deixando ver así como persoas que conviven xuntas teñen diversas formas de pensasr e actuar.
En xeral gustoume, estaba ben e aproxímanos a coñecer unha nova sociedade, a forma de vivir desta...
En canto ao final... estaba moi visto!!! Eu prefería que acabase doutro xeito, máis orixinal, que fixese que me sobresaltase e me impactase. Porque non me produciu nin tensión nin sorpresa.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de María Agustina González

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco

Non sei moito que dicir deste libro, aínda que podo asegurar que ME ENCANTOU.
Dende o principio ao final, porque nada máis comezar o lector séntese coma se fose o protagonista e vive todo o que a el lle acontece; séntese odio cara aos racistas, non entendes a ese tipo de pais e sentes todas as emocións xuntas que sente o protagonista, e mesmo non sabes se rir ou chorar ou como reaccionar ante todas as vivencias do protagonista, sobre todo que dicir ante unha cultura e unha tradición que non te deixa ser ti mesmo.
Encantoume o final. Non se me pasou pola cabeza nunca, pero foi como tiña que ser.
É un libro fascinante. Así que se podedes lelo, lédeo.

27/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Silvia Villar García

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco

Este libro cóntanos as tradicións dunha familia india, e do fillo máis novo, que é diferente, non entende á súa familia nin quere acatar as ordes inxustas desta. Lévase moi ben co seu tío, porque este tampouco é moi ben aceptado pola familia a causa das súas ideas liberais.
Cando lin este libro tiven sensacións de rabia e tristura porque eu poñíame no lugar deste rapaz, sempre só, incomprendido pola súa propia familia, cunha nai que non lle demostra o seu amor, finxindo sempre...
El tiña que buscar o amor que a súa familia non lle deu nos amigos e na xente de fóra.


Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Lorena Bibián Caramés

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



PAreceume un libro moi interesante xa que nos conta a experiencia dunha persoa no seu intento de casar coa persoa que ama, unha moza que non é da súa relixión e por iso os seus pais o obrigan a casar con outra, con que ao final non casa e acaba marchando. Cóntanos como a relixión doutros países está moi vixente e a xente tómaa moi en serio. A pesar da tristura dalgúns momentos, o libro gustoume.


Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Lorena Villar García

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



O libro está narrado en primeira persoa. Amósanos como nalgunhas culturas os pais obrigan aos seus fillos a casar -con só 17 anos- cun ou cunha descoñecid@ que nunca antes viran. Exercendo de xeito forzado todas as responsabilidades que trae consigo isto.
Tamén nos transmite unha forte sensación de pena, tanto polo trato que lles dan os seus pais e irmáns como pola decisión de elixir entre a súa familia e a súa futura muller ou a súa namorada.
No libro podemos ler perfectamente que esas familias non casan por amor senón por compromiso familiar.
A min gustoume moito, é moi entretido. Non me gustou o final, preferiría que fose máis xusto.
Ten bastantes erros na tradución ao galego.

26/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Cristina Ares Carballude


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



O libro non me desgustou; pareceume interesante por coñecer os costumes doutras culturas; e indignoume o machismo que se reflicte no libro, a muller nunca ten decisión para nada.

Pareceume un libro demasiado Xuvenil.

25/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Rocío Pena López

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




O libro non me gustou moito porque é algo aburrido. O personaxe principal non ten liberdade ningunha e a familia é moi inxusta con el, xa que o obrigan a facer cousas en contra da súa vontade.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Gloria Lareo Neira

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Gustoume o libro, pois aprendín doutras culturas. Aínda que non comparto a idea de casar por interese, tema principal, paréceme interesante aprender doutros costumes e doutras relixións.
Ao principio, non estaba moi a gusto coa lectura do libro. Non me gustaba o trato dos pais co seu fillo. Dábame mágoa del.
O que si me pareceu ben foi que fuxise para non casar. Que rompese coas regras.
Eu recoméndoo.

24/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Hadriana Rey García


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Gustoume moito o libro porque amosa moi ben as diferenzas entre culturas. É moi entretido e encantáronme as aventuras que conta, as experiencias que vive o protagonista... Recomendaríallo a calquera que me preguntase, é moi emocionate.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Patricia Villanueva Rodríguez

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Este libro pareceume moi interesante xa que fai unha mestura de culturas:
por un lado, o protagonista pertence a unha familia punxabi moi conservadora
por outro lado, cando sae á rúa é coma se se atopase noutro mundo, xa que a cultura da súa cidade é moito máis aberta (negros con brancos: cada un elixe por si mesmo).
Ademais, pareceume moi completo, xa que trata temas moi variados: amor, racismo, amizade...
En xeral, a historia gustoume, aínda que me decepcionou o final, xa que eu quería que o protagonista tomase outra decisión.
E non me gustou nada a tradución: creo que ten erros graves.

23/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Patricia Guimaraes de Sousa

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Este libro amosa a crueldade dos pais ao obrigaren a casar os seus fillos.

O libro gustoume, aínda que me daba moita pena e tristura cando o pai lle pegaba ao fillo e lle dicía que era un mal exemplo para a familia. Non entendo que con tan só 17 anos, teus pais te obriguen a casar cun descoñecido e te obriguen a ter as túas propias responsabilidades como pai de familia.
O rapaz ten que decidir entre a súa familia e a súa liberdade, eu eu estivese na súa situación non sabería que facer, porque con esa idade tería que estar cunha descoñecida a quen non quere.
Gustoume moito o final, cando fuxiu. Tomou unha decisión moi difícil, pero fixo ben. Afrontou a súa vida con valor.
Este libro amósanos dun xeito moi cruel a maneira de sobrevivir de moitas relixións e culturas.

Creo que estaba moi mal traducido.

22/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Eva García Bibián

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Pensaba que eran cousas do pasado, que iso xa non se facía, que cada un podía optar libremente con quen pasar o resto da vida; pero agora xa ata dubido disto. Non podo crer que aínda hoxe se manipule a vida das persoas dese xeito, porque segundo os meus principios as persoas son libres para decidir o modelo de vida que queren seguir. Claro que as situacións conidicionan e o respecto as relixións, porén creo que deberían evoluír aínda que só neste sentido de respectar os dereitos do home, as liberdades das persoas.
Paréreceme unha situación moi difícil a do protagonista e, a dicir verdade, non sei que faría no seu lugar.

21/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Cristina Barral Rey


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



A miña opinión sobre este libro é que é moi entretido e gustoume bastante. Deume mágoa o protagonista porque debe ser moi dura a situación de que teu pai che pegue e que non cofíe que grazas aos estudos puidese chegar a ser un home con futuro.
Non me gustou o final, xa que eu preferiría que quedase coa moza, por tanto polo que loitaron polo seu amor.
Este libro ten varios erros, confunde 2 días con 2 anos, por exemplo.

20/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Olalla Calvo Fernández

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Este libro non me gustou porque non agardaba este final; o protagonista vive unha situación moi difícil, escoller entre vivir a súa propia vida ou manter as relacións coa familia.
É un libro triste, porque ter que escoller entre estas dúas cousas é difícil. Ten algúns erros ao final cando di que pasaron dous días e pasaron dous anos.
Eu non o recomendo para que o lean, porque é bastante lioso e non se espera o final que ten.

19/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Luis Segade Penela

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Desde que comecei a collerlle o fía á historia, o libro gustoume. Gustoume como o autor plasma a forma de vida, costumes da xente da India, o radicalismo da relixión punxabi.
Paréceme que hai erros de tradución, pero creo que é un libro moi recomendábel para saber doutras culturas e entreterse.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Noelia Rosende López


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Comezo dicindo que o libro gustoume moito xa que relata unha historia de amor fermosa; aínda que tamén relata feitos brutais como as palizas que recibía Manny ou o dos casamentos amañados. A min este tema dáme moita rabia porque hoxe en día en moitos lugares e en moitas relixións séguese a realizar isto e paréceme rastreiro que dúas persoas se teñan que casar sen coñecerse de nada e sen sentimento ningún, só polos beneficios económicos que poidan ter os pais ou as persoas que concertan ese matrimonio.


Tamén me parece importante sinalar o racismo e o machismo que existen nese tipo de relixións, de como as mulleres son sometidas ó mandato total do home e como no caso deste libro creo que se deixaban someter elas mesmas (polo menos a nai de Manny).

Teño que engadir, que o final desconcertoume bastante, sospeitaba que el non casaría, pero esperábame que volvese con Lisa; aínda así non estivo nada mal.


18/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Mateo Cornado


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Paréceme unha salvaxada o que lle fan ao rapaz.

A familia que non quere estar no mundo moderno cando seu fillo, que ten outras ideas, moito máis abertas, si o quere facer.
Non me gusta o trato que lle teñen os demais, xa que a familia punxabi o único que debe importar son os cartos, xa que non se quere que estuden, porque sen estudos tamén serás algo grande segundo a súa filosofía.
Outro trato malo que notei é que un pai debería axudarlle ao máximo posíbel ao seu fillo, que neste caso non ocorre para nada.
Dende logo, o que sentín foi unha gran tristura pola falta de liberdade do rapaz, que nunha vive baixo unha ditadura.
Aparte de que o libro é entretido, tamén aprendes unha cultura da que eu nunca oíra falar.


17/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Begoña Quinteiro Latas


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Non me gustou o libro polo final.

Cóntanos o que acontece noutras culturas coas vodas, coa falta de liberdade, co dominio absoluto dos pais sobre os fillos.

16/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Eva Cacheda Pando

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



A min este libro non me gustou pola súa historia, xa que conta como uns pais tentar forzar ao seu fillo a algo que el non quere.

Eu prefiro os libros onde haxa aventuras e algo de humor.

15/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Antía Iglesias Otero

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



É unha historia impresionante que reflicte a situación da sociedade punxabi nunha sociedade europea, desenvolvida, como o é o caso de Gran Bretaña.
Parécenme moi interesantes as historias da súa visita á India e como Mangit, o seu tío e Mohan argallan para que Mangit poida fuxir a Inglaterra. Tamén as tradicións das vodas punxabis e como logra desfacerse de todo e deixar atrás a toda a súa familia.
Sorprendeume o final, no que a pesar de loitar por estar con Lisa acaban afastados.

14/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Enma Vázquez Rivas


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco



Gustoume o libro xa que non é un libro co que ti te poidas identificar cos personaxes.

O libro vai dunha rapaz de cultura punxabi. Vainos relatando a súa vida,pero fai un fincapé entre os 13 e 17 anos. Na súa cultura os pais deciden con quen teñen que casar os seus fillos,pero el non o fará.

Recomendo este libro xa que che axuda a compreder o que están a vivir outras persoas doutros pobos e outras culturas.

13/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Sara Vallo Munín

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco


Gustoume moito o libro. Pareceume moi interesante e entretido.

No libro podese apreciar moi ben a sociedade dos punxabi e da India e como se completan ou compaxinan a vida actual coa vida tradicional e o importante que nesta última é perservar todo e ser unha boa persoa (ou un bo punxabi, como din no libro) por encima de todo, ata por encima da liberdade e felicidade dun.

Por iso, admiro moito a valentía e coraxe de Manny, ao rebelarse e loitar para poder acadar a súa felicidade, porque el sabía que iso só pasaría se tiña o dereito de vivir a súa vida. Non como lles pasou aos seus irmáns.

Pareceme totalmente incorrecta a postura do pai, (a nai practicamente está ausente, algo que me chamou moito a atención, pero que non me estrañaba), non sei como foi capaz de enganar de tal maneira ao seu fillo, e como os seus irmáns o permitiron.

En resumo, este libro nos presenta a "incompatibilidade" dalgunhas sociades.

12/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Marcos González Fernández

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco



Gústame moito do libro a sensación de realismo, que vén dada sobre todo polas palabrotas e vulgarismos que usan os personaxes, e pola boa adaptación que fixeron os tradutores deses vulgarismos, xa que supoño que será difícil trasladalos ao galego.
Atopei moi graciosa a vinganza da páxina 168.
O libro pareceume moi bo, porque é fácil de ler, entretido, polas ensinanzas que nos dá, divertido, realista... A pesar de certos matices que non me gustaron.
Creo que deste libro debemos aprender que cada un é responsábel das súas decisións, que ninguén pode escoller por un, nin obrigar a tomar unha ou outra decisión, e que cada quen debe definir as súas prioridades (que normalmente non coinciden coas doutras persoas) e non por iso é un egoísta; opino coma o autor, polo que pon no libro.

11/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Lorena Villar



Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco


Pareceume un libro moi interesante.

Gustoume moito porque unha páxina de lectura pedíache outra e estaba desexando chegar ao final.

Parece que este libro reflexa moi ben que debemos ser nós os que tomemos as nosas propias decisións, aínda que moitas veces non poidamos.

10/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Carla Gómez Ferradás


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Este non é típico libro co que nos podemos identificar cos personaxes senón que é un libro no que tes que entender o posto de cada un dende fóra.
Fálanos dun mozo que narra a súa propia historia da vida que lle están a amañar dende os 13 anos, agora que ten 17.
A súa familia é da cultura "punxabi", unha cultura na que os pais deciden con que casan os seus fillos, amáñanlle o casamento normalmente con familias ás que se lles debe favores.
Pero desta vez o rapaz non casará, el está canso da súa familia, das malleiras, dos insultos aos amigos... El quere vivir a súa propia vida. E consígueo grazas ao seu amigo, que o salva desta inxusta voda.

Recomendo o libro, é moi interesante xa que aprendes as tradicións dunha nova cultura.

09/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Laura Carballo Mato


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai

Sotelo Blanco



Gustoume moito o libro. Pareceume un libro moi entretido, aínda que tivo partes duras, e que supoño que reflexa a actitude de moitas familias con esa cultura aínda hoxe en día. Pareceume moi inxusto como trataban ao protagonista, como lle zoupaban por calquera cousa, que fose diferente aos seus costumes e non o deixaban elixir a el, elexir o seu futuro nin tan sequera os seus amigos.O que máis xenreira me dou foi cando o abandonaron na India, foi o peor que lle puideron facer. Penso que o de impoñerlles ás persoas cousas que non son ou nas que non cren e obrigalos a cambiar ata tal punto que non teñan outra cousa máis que poder facer non é a maneira correcta de que acaben pensando e actuando así, aínda que pode axudar, por iso gustoume o valor que lle botou Many para fuxir de todo iso coa axuda do tío e ser fiel ao que el pensaba e quería realmente.Tamén me pareceu moi admirable o valor que tivo ao rexeitar o casoiro amañado, ao fuxir cando estaba a piques de casar, deixar atrás a familia sabendo que os decepcionaría, que aínda que se portaran mal con el, era a súa familia, e deixalo todo polo seu futuro, pensado soamente nel. Despois de todo o que lle fixeran era o mínimo que el podía facer.
Non estou nada de acordo co dos casoiros amañados e paréceme demasiado triste que hoxe en día poida haber casos así. Cada un ten que loitar polo que quere, sempre coa certeza de que é o mellor, e non aceptar o que lle impoñen.

08/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Patricia Taboada Espiño

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco




Paréceme moi inxusto que neses países con culturas tan diferentes, un tanto radicais, obriguen aos seus fillos a casar sen amor. Tamén vexo mal o valor que dan ao matrimonio, considerándoo simplemente como un contrato de convenencia.
En canto ao libro, gustoume moito, xa que reflicte perfectamente esas culturas. A parte da historia de Manny é algo triste, por todo o que ten que pasar unha familia tan cerrada.

07/11/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de José Fontao Salgueiro

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco



Pareceume interesante o libro xa que nos fala doutro pobo, doutra raza e doutros costumes. Ademais dun país descoñecido para min como é a India. Tamén me ensinou que non todas as persoas teñen tanta liberdade coma nós, xa que o protagonista non podía casar con quen quería.
En xeral. pareceume bastante interesante.

23/10/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Iciar Rodríguez Novoa

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sostelo Blanco



Gustoume moito. Algo longo de máis para o meu gusto pero está moi ben. Fala da presión que ten un mozo punxabi por parte da súa familia. A súa relixión e costumes esínxelle facer cousas que el non aproba, por exemplo casar e ter que formar unha familia cunha moza que non coñece. Por outra parte séntese moi desprezado e infravalorado polos seus, e decide darlles onde máis lles doe e pagarlles coa mesma moeda (se se lle pode chamar así). Ao ler este libro ao principio cóstache un pouco meterte na pel do protagonista, pero cando fas, resulta impresionante.
Repito, gustoume moito.

20/10/08

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Thalía Troitiño


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sostelo Blanco



Este libro gustoume moito. Amósanos a historia dun rapaz que é punxabi; vainos relatando a historia da súa vida, pero sobre todo fai fincapé nos catro últimos anos, antes de cumprir os 17. A esta idade el terá que someterse a unha voda concertada pola súa familia, tal como manda a tradición.
Veremos como ten que sufrir as palizas do seu pai e seus irmáns maiores, ademais da chantaxe psicolóxica da súa nai para que acepte a voda sen remordementos.
Pero el non quere aceptar o ter que facer o que seus pais lle digan, xa que ten a idade suficiente para saber que non ten que casar cunha rapaza a que nin sequera coñece, nin atura os insultos racistas que botan en contra do seu amigo Adrián.
Neste libro amósanos os valores que teñen impostos moitas crenzas con respecto á tradición.
Considero que o que fixo o protagonista era o axeitado e o máis xusto para el, pois non ten por que facer o que outras persoas lle manden por simple capricho.
Sei que tamén hai que entender a postura da súa familia, pero creo que por todo o que lle fixeron non teñen perdón, xa que eu non podo pretender que o meu fillo faga en contra da súa vontade o que eu queira. Ademais, a un fillo non se lle pega, non se deixa abandonado emocionalmente.
Considero que os que máis valor teñen no libro son o protagonista e o seu tío, xa que é o único que lle deixa elixir o seu camiño.

Recomendo este libro pois non é a típica historia, pero dinos o que pasa nalgunhas culturas alleas a nós. É moi interesante e fácil de ler, porque a pesar do tamaño e das palabras noutro idioma, enténdese perfectamente.

19/10/08

Crime e castigo

Comentario de Carla Gómez Ferradás

Crime e castigo
Galaxia


Este libro é estupendo e xa o recomendo dende antes de escribir o que sinto con el e o que me pareceu.
É un libro que descoloca moito porque non es quen de meterte nos personaxes, é moi difícil traspasalos, sobre todo, o protagonista. Ten moitos sentimentos que lle doen e que nolos transmite pero dun xeito moi complicado, xa que hai que se poñer no lugar dun criminal atormentado polo pasado pero orgulloso del no presente.
O que máis me gustou do libro é o xeito de relatar o crime porque parece coma se un mesmo o estivese vivindo e é moi emocionante.
Algo que me chamou moito a atención é a frase "o que máis teme a xente é dar un paso novo". Reflexionei moito sobre ela, e creo que ten razón.

13/10/08

Ler en 1º de Bacharelato

Este curso sigo con parte do meu alumnado lector de 4º de ESO. Hai un ano comentaba as miñas expectativas sobre eles e a lista de libros que lles propuxen. Os resultados tédelos aquí. Hogano, xa nun Bacharelato que nada ten que ver co ensino obrigatorio, sigo crendo que a lectura é parte fundamental da súa formación, e seguirei ofrecendo libros para subir a nota. Por suposto, sempre a partir do aprobado e cun máximo de dúas lecturas optativas por avaliación.


Aquí tedes a lista:




  1. Alcalá, Xavier: A nosa cinza. Galaxia
  2. Amis, Martin: A casa dos encontros. Galaxia
  3. Auster, Paul: Mr. Vértigo. Sotelo Blanco
  4. Balzac, Honoré de: O tío Goriot. Galaxia
  5. Berger, Jhon: Porca terra. Rinoceronte
  6. Blanco Amor, Eduardo: A esmorga. Galaxia
  7. Bradbury, Ray: Crónicas marcianas. Xerais
  8. Calveiro, Marcos: Festina lente. Xerais
  9. Cunqueiro, Álvaro: Merlín e familia. Galaxia
  10. Diéguez, Lois: O canto do Muecín. A Nosa Terra
  11. Dorfman, Ariel e Joaquín: A cidade en chamas. Xerais
  12. Dostoievski, Fiodor: Crime e castigo. Galaxia
  13. Ferrín, Méndez: O crepúsculo e as formigas. Xerais
  14. Flaubert, Gustave: Madame Bovary. Galaxia
  15. Frank, Ana: Diario. Kalandraka
  16. Hesse, Herman: Baixo as rodas / / Siddartha. Galaxia
  17. Huxley, Aldous: Un feliz mundo novo. Xerais
  18. Kafka: A metamorfose / O proceso. Sotelo Blanco
  19. Malvar, Aníbal C.: Unha noite con Carla. Xerais.
  20. Miranda, Xosé: Morning Star. Xerais.
  21. Moure, Teresa: Herba moura. Xerais
  22. Murado, Miguel Anxo: Fin de século en Palestina. Galaxia
  23. Navaza, Gonzalo: Erros e Tánatos. Xerais.
  24. Neira Vilas, Xosé: Querido Tomás. Ediciós do Castro
  25. Otero Pedrayo: O Fidalgo e outros relatos. Galaxia
  26. Pavese, Cesare: Oficio de vivir. Galaxia
  27. Piñón, Nélida: A casa da paixón. Galaxia
  28. Pratt, Hugo: Corto Maltés. Balada do mar salgado. Galaxia
  29. Pullman, Philip: A aurora boreal. Faktoría K
  30. Queizán, Mª Xosé: A Orella no buraco. Galaxia
  31. Rei Núñez, Luís: O señor Lugrís e a negra sombra. Xerais
  32. Reimóndez, María: O club da calceta. Xerais
  33. Risco, Vicente: O porco de pé. Galaxia
  34. Rivas, Manuel: Que me queres, Amor?. Galaxia
  35. Riveiro Coello: As rulas de Bakunin. Galaxia
  36. Salinger: O vixía no centeo. Xerais
  37. Shakespeare, William: Otelo. Macbeth. Galaxia
  38. Smith, Zadie: Da beleza. Galaxia
  39. Stein, Gertrude: Tres vidas. Galaxia
  40. Stoker, Bram: Drácula. Xerais
  41. Sumai, Anxos: Anxos de garda. A Nosa Terra.
  42. Süskind, Patrick: O perfume. Sotelo Blanco
  43. Tabucchi, Antonio: Tristano morre / Afirma Pereira. Galaxia
  44. Tolkien: O señor dos aneis. Xerais
  45. Valenzuela, Ramón de: Non agardei por ninguén. Xerais
  46. Villar, Domingo: Ollos de auga. Galaxia
  47. Woolf, Virginia: As ondas. Galaxia

09/10/08

Siddhartha


Comentario de Andrea Díaz


Siddhartha
Herman Hesse
Galaxia



Disfrutei moito con este libro e aprendín moito del, sobre o camiño cara ao coñecemento de nós mesmos e as nosas relacións coa natureza, o que ela nos ensina. A historia de Siddhartha, a historia da súa vida, dende a súa infancia ata a súa morte resulta un camiño cheo de bifurcacións e pedras nas que o protagonista tropeza e das que reflexiona e aprende.


01/09/08

A man dereita; Á de mosca


Comentario de Thalía Troitiño

A man dereita
Aníbal Malvar
Sotelo Blanco


Á de mosca
Aníbal Malvar
Xerais


Estes dous libros gustáronme moito e este autor apaixóame, xa que o descubrín con "Un home que xaceu aquí", outro libro imprescindíbel na novela negra galega.
Combina misterio, crime, paixón e amor de tal xeito que te perdes na imaxinación, tentando ver todo máis real e claro.
Recomendo ambos, paga a pena pasar o tempo con libros coma estes.

20/07/08

Morning Star

Comentario de Daniel Castro Fontao



O libro trata da loita dun rapaz pola supervivencia nun mundo de violencia que lle desagrada por completo e que as veces o fai sufrir,pero non ten máis remedio ca seguir roubando e atracando casas xa que a súa orixe humilde lle impide vivir con solvencia e a taberna familiar apenas aporta beneficios.

Despois da morte dos seus pais el debe buscarse a vida confraternizando con perigosos criminais e bandoleiros,dos cales moi poucos son boas persoas.
Ás veces atopa algun que lle bota unha man,pero na maioría das ocasión tan só a súa pericia o libra da morte.
Ao longo do libro viaxa por case toda a xeografía galega coñecendo personaxes moi variopintos.
Nun dos seus atracos coñece a Helena,unha bela moza que protexerá a partir dese dia poñendo en risco a súa propia vida e anteponiendo o ben da arpaza ao seu propio.Xuntos foxen para non seren capturados polos agavelados,que os queren matar,e consegen chegar a Lugo onde arapaza ten uns parentes que a coidarán.Polo camiño sofren múltiples aventuras e percances,sempre baixo a a meaza de seren capturados polos bandoleiros que buscan un tesouro,do cal tan só sabe onde esta o protagonista.

O sentimento máis salientable que me produciu a lectura deste libro foi de simpatía cara aos portugueses, xa que admiro moito a personaxe de Tomás das Congostras pola súa gran valentía.
Tamén admiro moito a capacidade do protagonista de antepoñer o benestar alleo ante o seu,sobre todo con Helena,coa que acaba casando e formando unha familia.

10/07/08

Erros e Tánatos

Comentario de Diego Cagide



Hill & Mignonne.

Esta foi unha histora que aparentemente tiña un comezo normal, que non se saía fóra do común, e cando semellaba que ía ter un final típico e aburrido, muda de todo.

Gustoume, pero ao mesmo tempo sorprendeume que tivera ese final.

Foi a primeira historia do libro e impactoume.

Castelos na area.

Esta historia, segundo o meu punto de vista é un pouco irreal, xa que me parece difícil que un neno poida ser capaz de matar a un adulto soamente porque xulgou mal a súa obra.

Pero ao mesmo tempo vese reflexado o enfado que se pode cegar a coller nesas idades cando che arrebatan o teu soño.

O amigo Delmiro.

O amigo é unha historia que reflexa moi ben a desconfianza que nos caracteriza aos españois, e en concreto aos galegos. Reflexa como se pode chegar a asesinar a unha persoa soamente por desconfianza.

Paréceme moi mal que se critique á xente soamente polo seu aspecto e non se lle proporcione unha mínima de confianza aos descoñecidos.

Tinta chinesa.

Esta historia plasma sobre papal os extremos aos que se pode chegar en momentos de tensión á hora de ser nominado a un gran premio literario. O asasinato é un extremo que semella difícil de acadar, pero polo que se narra nesta historia semella estar máis preto do que nós pensamos.

Paréceme indignante a competencia e envexa existente nestes circulos supostamente cultos.

Decoración e interiorismo.

Esta historia gustoume moito e pareceume moi graciosa.

O feito de que a muller farta do seu matrimonio se deixase persuadir por aquel aposto mozo facéndose pasar polo seu xefe, pareceume chistoso.

A muller cansa da monotonía do seu matrimonio decide buscar algo de emoción extra-matrimonial, e ao fin resulta enganada e retorna ao seu matrimonio.


O home do saco

Esta historia xunto coa de A proba do alfinete, son as miñas preferidas do libro.

Chocoume moito como un rapaz lle pode coller tanto medo a un personaxe da mitoloxía popular galega, ata o punto de intentar matalo, trabucándose e asasinando ao pai dun amigo.

Quedoulle un gran sentimento de culpabilidade.

A proba do alfinete.

Como xa díxen esta historia é unha das miñas favoritas do libro.

Gústame a actitude do protagonista, que ten un gran afán de superación, e chegou a ser un detective capaz de desenlear un caso da altura dunha axencia de detectives.

Móstranos como detrás de xente aparentemente normal, se pode agochar un traficante de cocaína.

Balangandán

Esta historia non me gustou tanto coma as outras.

Eu non creo nos feitos paranormais, e moito menos nas pitonisas, adiviñas, hipnotizadoras.

A crenza neste tipo de persoas ou feitos paréceme unha mostra de incultura, ademais dunha perda de tempo.

Viva a revolución.

Esta foi outra das historias que me gustou moito. Gustoume moito o afán revolucionario que tiña a xuventude da época, en busca dun cambio necesario. Manifestaban o seu espírito revolucionario, un espirito que quizais a xuventude de hoxe en día non posúe ou mellor dito posuimos.

Tamén me chamou a atención a crueldade coa que se trataba aos contrarios ao réxime franquista.

Vinte pesos de prata.

Esta é a historia que reflexa perfectamente a vinganza.

O irmán supostamente morto na Argentina volve para facerlle pagar ao seu irmán o seu merecido.

Gustoume moito, xa que o irmán da Ponte Vilariño recibiu o seu castigo pagando coa súa propia moeda.


12/06/08

As memorias de Sherlock Holmes


Comentario de Marcos González

As memorias de Sherlock Holmes
Conan Doyle
Galaxia



Este libro é moi parecido en canto á estrutura a As aventuras de Sherlock Holmes, os dous teñen relatos breves independentes uns dos outros. As historias son moi interesantes, a sensación de sorpresa está presente en todas elas. Tamén creo que o feito de que sexan relatos pequenos impide que haxa certos fragmentos aburridos ou sen interese, como poden existir nunha historia longa.

11/06/08

Smara


Comentario de Marcos González

Smara
Paula Carballeira
Kalandraka



Gustoume a parte da loita entre os dous magos. Os contos que sabe a Avoa Ugago son moi interesantes, especialmente os que teñen algunha ensinanza.
É un libro moi bonito, moi fácil de ler. E gusta mesmo pola súa sinxeleza.

10/06/08

Calzados Lola

Comentario de Thalía Troitiño

Calzados Lola
Suso de Toro
Xerais



Gustoume moito a historia deste libro. Empeza falando da familia do que é protagonista da historia e logo segue falando do que lle acontece en menos dunha semana.
Este libro é unha historia de amor, traizón, intriga, realismo...
Considero que a vida que ten Manuel xunto coa do seu irmán Miguel é realista, pero sobre todo moi sentida. Fan sentir ao lector os memos sentimentos ca os protagonistas, o que me dá unha idesa sobe a calidade do escritor. O amor é un camiño difícil e fermoso que hai que buscar e percorrer.
Sen dúbida, recomendo este libro. É un libro que paga a penar ler aínda que pareza groso, pois lese axiña.
Gustoume o xeito de escribir do autor, sobre todo polo realismo e sentimento que impregna a obra.
Unha historia tráxica con final feliz.

09/06/08

Smara


Comentario de Cristina Ares

Smara
Paula Carballeira
Kalandraka



Gustoume moito. Mergulleima apenas se decatarme no deserto vivindo cada palabra que os meus ollos lían. Volvín disfrutar do libro como cando era pequena.

07/06/08

O crime da Rúa da Moeda Vella


Comentario de Lorena Bibián Caramés


O crime da Rúa da Moeda Vella
Román Raña
Xerais



Aínda que ao principio non me gustou, ao final é moi interesante. Gústame sobre todo o personaxe de Leopoldo, a quen non lle gustan nin a violencia nin os problemas, e tampouco os busca. A historia en si pareceume triste, desde o momento que lle roubaron o Stradivarius a Leopoldo todo foi tristeiro. Tamén me gustou moito o intento de busca deste instrumento.