ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

07/11/21

Reencontro

 Comentario de Guillermo Pérez Fernández


Reencontro
Fred Uhlman
Galaxia

 

Reencontro é a ópera prima de Fred Uhlman, escritor alemán de orixe xudeu, que foi publicada no ano 1971 e que axiña se convertiría nun gran éxito literario.
Esta novela curta xira arredor da amizade que xurde entre dous mozos adolescentes, unha amizade idílica ata que a cruel realidade dunha Alemaña nazi se interpón entre eles.
Hans é un mozo alemán de orixe xudeu que leva exiliado en Nova York trinta anos. Un día recibe unha carta do seu antigo instituto pedíndolle unha axuda económica para levantar un monumento en homenaxe a todos eses alumnos caídos na 2ª Guerra Mundial. Xunto coa carta hai un libro que contén os nomes de todos eles. Esta lista supón para Hans un reencontro con moitos dos seus compañeiros
pero dunha maneira especial, con Konradin que, de entre todos eles, era ao único ao que podía chamar amigo. Á cabeza de Hans viñeron todos os recordos daquel ano compartido con Konradin no instituto. Lembrou o día no que o coñeceu e como quedara embelesado pola súa elegancia e saber estar; como fixera todo o posible para chamar a súa atención e así conseguir que se fixese o seu amigo. Lembraba
tamén as súas conversas mentres paseaban polas rúas de Württemberg, as súas excursións de fin de semana, as visitas á súa casa e como non, todos e cada un dos momentos que acabaran finalmente truncando a súa amizade.
Dende o meu punto de vista, Reencontro é unha novela intimista, escrita nunha linguaxe sinxela que nos transmite un valor moi importante: que a amizade debe estar por enriba da política, da relixión e da clase social . Hans e Konradin fixéronse os mellores amigos aínda que viñan de mundos moi diferentes: Hans era fillo dun médico de orixe xudía e Konradin pertencía a unha das familias aristocráticas máis importantes de Alemaña. A pesar de todo eso, fixéronse inseparables, compartían afeccións e crearon un mundo alleo aos problemas que os rodeaban. Porén, non foron capaces de escapar desa realidade que pouco a pouco os foi envolvendo e que acabou por separalos. A nai de Konradin odiaba aos xudeus e non quería que o seu fillo se relacionara con Hans, por iso o mozo só o convidaba á súa casa cando os seus pais non estaban e diante deles non lle falaba.
Co paso do tempo, Konradin foise deixando influenciar pola súa nai e empezou a sentir admiración por Hitler aínda que as ideas que este defendía ían en contra do seu amigo. Coa chegada do caudillo ao poder, Hans tivo que deixalo todo e marchar para América pero nunca esqueceu a Konradin e agora tamén descubre que o seu amigo nunca lle fallou xa que ao decatarse da barbarie que Hitler estaba
cometendo, púxose en contra del e, aínda que morreu, demostrou o valor da amizade.

A historia interminable

Comentario de Alejo Varela Peña


A historia interminable

Michel Ende


 Poucas cousas malas se poden dicir dun escritor como Michael Ende. Grazas ao seu libro podemos viaxar a un mundo onde a nosa imaxinación dálle valor ás historias que o escritor redacta.

 A novela trata como Bastián, un neno introvertido fanático dos libros, chega a unha misteriosa libraría e rouba un fermoso libro que lle chama a atención. A partir de aquí trasladámonos ao interior do libro, ou mellor dito, ao interior de Fantasía onde Atreiu coa axuda de Fújur superan inumerables perigos para chegar ata a cura da Emperatriz de Fantasía, conectando de forma directa o mundo dos humanos co de Fantasía. Bastián entrará ao Reino sen fronteiras para intentar salvar á Emperatriz Infantil, escribindo a súa propia historia.


    Sen dúbida esta novela é capaz de transportarte verdadeiramente a Fantasía. A capacidade do autor para crear novas localizacións, con novos nomes e  con novos personaxes, describindo a perfección cada unha delas, permite que ti tamén o fagas, imaxinándote aos protagonistas enfrontándose contra grandes enimigos en lugares máxicos ou topándose con seres superpoderosos que lles dean algunha arma especial. Realmente o mundo non ten fronteiras xa que a fin está na túa imaxinación, no que ti imaxines e no que ti poidas crear. Esta idea enfatízase durante toda a historia de moitas maneiras. Como única pega tería que dicir que ao mellor o final e algo extenso e párase en en situacións algo irrelevantes e baleiras, pero por algo se chama a historia interminable. A parte de esa pequena queixa, que realmente e algo máis persoal, creo que o resto é perfecto.


Creo, sinceramente, que este é un libro que se che gusta a fantasía teríalo que ler practicamente de primerio e se che gusta a literatura en xeral deberías de lelo xa que é un dos clásicos da literatura.  

Momo

 Comentario de Nuria Jar de la Fuente



 

 Momo  

Michael Ende

Quelibroleo


 Momo é un libro que pertence á temática de literatura fantástica do escritor alemán Michael Ende, no que trata como tema principal o tempo e a forma en que cada un interpreta a súa perda. Un libro dirixido cara aos nenos que deberían ler moitos adultos .
 Momo , a protagonista deste libro , é unha nena orfa que vive nas ruínas dun antigo anfiteatro. Caracterízase polo ben que escoita aos seus amigos , que unha vez que empezan a falar con ela son quen de solucionar os seus problemas e de buscarlle remedio as súas preocupacións .É unha nena moi solicitada e prezada por todo o mundo , o que vai supoñer un problema para os Homes Grises que intentarán facer desaparecer á nosa protagonista .
 O que máis me gustou desta novela é como o autor trata un concepto tan abstracto como é o tempo dende unha perspectiva entendible para un neno . Michael Ende critica a obsesión que ten a sociedade por aforrar tempo , e do que isto implica para todo o mundo : que a vida se volva de cor gris. Resúltame interesante que ao longo de todo o libro poidamos atopar mostras de rebelión por parte dos nenos , nenos que loitan pola amizade , pola felicidade e sobre todo polo tempo dos seus pais . 
Para o meu gusto o principio faise pouco ameno , pero unha vez que empeza a historia non podes parar de ler . Hai partes un tanto desconcertantes , como o xiro que lle dá o autor á obra coa aparición dos Homes Grises , xa que para min foi totalmente inesperado . Fai que se perda parte da maxia que conseguiu adquirir a historia desde o principio , a cal co paso dos capítulos se vai recuperando e fai que vivas case en primeira persoa a aventura de Momo . O autor trata temas como a vida e a morte dun xeito fermoso , sen dúbida ningunha.
Unha das miñas frases favoritas deste libro é “ Se os homes soubesen o que é a morte, xa non lle terían medo . E se xa non lle tivesen medo , ninguén podería roubarlles , nunca máis o seu tempo de vida “. 

 Ao meu parecer , esta é unha novela que debería ler todo o mundo , con toques de fantasía que achegan á realidade , e que nos deixa cunha ensinanza fermosa : o tempo non se malgasta cando o pasas coa xente que queres . Dende logo , volverei a ler este libro .