Comentario de Ángela Silva Varela
Gustoume
moito o libro, pareceume bastante entretido e fácil de ler. Gustaríame ler
máis libros coma este. Sigo sen comprender porque ninguén pronunciaba o nome de
Pel, nin porque se probaba máscaras.
30/11/13
Poetízate
Comentario de Denise Varela
Poetízate
Fran Alonso
Xerais
Unha compilación de poemas recopilados por Fran Alonso, nos que se atopan unha
gran variedade de estilos e autores.
Na miña
opinión. o libro non me gustou tanto do que eu esperaba, xa que oía moitos
bos comentarios da xente acerca del e dos seus poemas. Supoño que as miñas
expectativas falláronme. Pero tamén debo dicir que nunca se me deu por ler
poesía, xa que nunca me atraeu moito e isto, por dicilo de algunha maneira, era
“algo novo para min”. Pero penso que agora si que me vou achegar un chisco
máis á poesía. Aínda así, non o vou negar, houbo certos poemas que me
namoraron, destacando os poemas de Lupe Gómez e a súa sinxeleza de
escribir eses versos. Sen dúbida ningunha, podo dicir que os seus
poemas namoráronme, o que máis “Quérote”. Cada vez que os acababa de ler,
botáballe unha ollada tras outra. E tamén me vou quedar co poema de “Tócame” de
Rosalía Fernández , que me pareceu un dos máis fermosos.
Por
último, darlle as felicitacións a Fran Alonso polo duro traballo de escoller
entre tanto poemas galegos, e xuntalos nun mesmo libro. Grazas ao seu esforzo e á súa
dedicación.
29/11/13
A evolución de Calpurnia Tate
Comentario de Andrés Cangas Sánchez
Este libro
sorprendeume para ben, xa que toca temas
que ao meu parecer son moi interesantes. Para empezar comento o que me pareceu
en xeral e logo, máis polo miúdo.
Ben, como dicía, en xeral o libro é bastante extenso, aínda que non me levou demasiado lelo, trata temas como o machismo da sociedade da época, o desamor…
Máis en concreto trata dunha nena de doce anos, que era a única rapaza dos sete irmáns, a do medio, que constituían a familia, de modo que a moza recibía un trato distinto. Nestes detalles presentes no libro, detecto unha intención por parte da autora de crítica cara á sociedade da época, sobre o ano 1899. Sorprendeume que a nena quixese ser científica e que súa nai non a apoiara, senon que desexaba que a nena aprendese a cociñar, coser… que buscase un bo home e traballase para el… é dicir, símbolos claros de machismo. A única persoa que a apoiaba era o seu avó, que en principio preséntasenos coma unha figura misteriosa, que se interesa por ela e as súas gañas de aprender, creándose unha complicidade moi grande entre os dous. El, pola súa parte, tomouna como axudante nas súas investigacións onde tamén á súa vez lle explica todo o que quere saber. Cos seus irmáns ten relación, sobre todo con Harry, o maior, que aínda que non a apoiaba ao cen por cen, dáballe bos consellos.
Eu coñecía a sociedade daquela época aínda que nunca me parara a pensar en que unha moza que tiña o soño de ser científica non o puidese ser só polo mero feito de ser muller, sorprendeume que a autora o incluíse no libro. Pero non só trata disto, tamén trata do desamor, un claro exemplo o dos irmáns que se namoran, pero non é correspondido, outros non pararán de meterse en problemas…
En resumo: É un libro moi completo que me gustou moito, aínda que algo extenso, pero mereceu a pena. Recoméndollo a alguén que teña tempo e lle guste ler, xa que senon pódese chegar a facer algo pesado.
Ben, como dicía, en xeral o libro é bastante extenso, aínda que non me levou demasiado lelo, trata temas como o machismo da sociedade da época, o desamor…
Máis en concreto trata dunha nena de doce anos, que era a única rapaza dos sete irmáns, a do medio, que constituían a familia, de modo que a moza recibía un trato distinto. Nestes detalles presentes no libro, detecto unha intención por parte da autora de crítica cara á sociedade da época, sobre o ano 1899. Sorprendeume que a nena quixese ser científica e que súa nai non a apoiara, senon que desexaba que a nena aprendese a cociñar, coser… que buscase un bo home e traballase para el… é dicir, símbolos claros de machismo. A única persoa que a apoiaba era o seu avó, que en principio preséntasenos coma unha figura misteriosa, que se interesa por ela e as súas gañas de aprender, creándose unha complicidade moi grande entre os dous. El, pola súa parte, tomouna como axudante nas súas investigacións onde tamén á súa vez lle explica todo o que quere saber. Cos seus irmáns ten relación, sobre todo con Harry, o maior, que aínda que non a apoiaba ao cen por cen, dáballe bos consellos.
Eu coñecía a sociedade daquela época aínda que nunca me parara a pensar en que unha moza que tiña o soño de ser científica non o puidese ser só polo mero feito de ser muller, sorprendeume que a autora o incluíse no libro. Pero non só trata disto, tamén trata do desamor, un claro exemplo o dos irmáns que se namoran, pero non é correspondido, outros non pararán de meterse en problemas…
En resumo: É un libro moi completo que me gustou moito, aínda que algo extenso, pero mereceu a pena. Recoméndollo a alguén que teña tempo e lle guste ler, xa que senon pódese chegar a facer algo pesado.
28/11/13
Reencontro
Comentario de Patricia Lázara Framiñán
Este libro cóntanos, dende o punto de vista do protagonista
(Hans Schwarz), a súa historia de amizade con Konradin von Hohenfels. Todo isto
ocorre no ano 1932 cando está a punto de chegar Hitler ó poder de Alemaña.
Hans Schwarz é un rapaz de dezaseis anos que pertence a unha familia
de orixe xudeu pero que vive en Stuttgart, Alemaña. Estuda no colexio máis
prestixioso, o Karl Alexander Gymnasium ao que asisten varios condes e ata un
príncipe, aínda que el non ten amigos. Pero a principios do mes de Febreiro,
chega á clase un novo compañeiro, Konradin von Hohenfels, un rapaz que pertence
a unha familia moi adiñeirada e prestixiosa que viste sempre con traxes e
gravata, pero que non se interesa por facer amigos. Hans decide atraer a súa
atención con varias cousas ata que o consegue e pouco a pouco van creando unha
amizade. Un día, Konradin cóntalle a Hans que nunca lle presentará a seus pais,
xa que o pai é amigo de Hitler e a nai odia os xudeus. Pouco despois, os pais
de Hans deciden mandalo a estudar a Estados Unidos xa que, a situción para os
xudeus empeora moito. Trinta anos depois, recibe "malas noticias" e
decide "escribir" o libro.
A verdade é que nin me encantou nin me desgustou, algo intermedio. Todos os
nomes das persoas, dos lugares e mesmo algunha frase están en alemán, o que
dificulta algo a lectura, pero aínda así é un libro pequeno e lese bastante
rápido.
27/11/13
A evolución de Calpurnia Tate
Comentario de Ángela Silva Varela
Non me
agradou moito o libro, no lle acabo de pillar o gusto da súa lectura. Se
en vez de ser unha rapaza fose outra persoa podería gustarme máis. Así e todo volvería a
lelo e outros libros parecidos tamén.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
