Comentario de Andrés Cangas Sánchez
Este libro
sorprendeume para ben, xa que toca temas
que ao meu parecer son moi interesantes. Para empezar comento o que me pareceu
en xeral e logo, máis polo miúdo.
Ben, como dicía, en xeral o libro é bastante extenso, aínda que non me levou demasiado lelo, trata temas como o machismo da sociedade da época, o desamor…
Máis en concreto trata dunha nena de doce anos, que era a única rapaza dos sete irmáns, a do medio, que constituían a familia, de modo que a moza recibía un trato distinto. Nestes detalles presentes no libro, detecto unha intención por parte da autora de crítica cara á sociedade da época, sobre o ano 1899. Sorprendeume que a nena quixese ser científica e que súa nai non a apoiara, senon que desexaba que a nena aprendese a cociñar, coser… que buscase un bo home e traballase para el… é dicir, símbolos claros de machismo. A única persoa que a apoiaba era o seu avó, que en principio preséntasenos coma unha figura misteriosa, que se interesa por ela e as súas gañas de aprender, creándose unha complicidade moi grande entre os dous. El, pola súa parte, tomouna como axudante nas súas investigacións onde tamén á súa vez lle explica todo o que quere saber. Cos seus irmáns ten relación, sobre todo con Harry, o maior, que aínda que non a apoiaba ao cen por cen, dáballe bos consellos.
Eu coñecía a sociedade daquela época aínda que nunca me parara a pensar en que unha moza que tiña o soño de ser científica non o puidese ser só polo mero feito de ser muller, sorprendeume que a autora o incluíse no libro. Pero non só trata disto, tamén trata do desamor, un claro exemplo o dos irmáns que se namoran, pero non é correspondido, outros non pararán de meterse en problemas…
En resumo: É un libro moi completo que me gustou moito, aínda que algo extenso, pero mereceu a pena. Recoméndollo a alguén que teña tempo e lle guste ler, xa que senon pódese chegar a facer algo pesado.
Ben, como dicía, en xeral o libro é bastante extenso, aínda que non me levou demasiado lelo, trata temas como o machismo da sociedade da época, o desamor…
Máis en concreto trata dunha nena de doce anos, que era a única rapaza dos sete irmáns, a do medio, que constituían a familia, de modo que a moza recibía un trato distinto. Nestes detalles presentes no libro, detecto unha intención por parte da autora de crítica cara á sociedade da época, sobre o ano 1899. Sorprendeume que a nena quixese ser científica e que súa nai non a apoiara, senon que desexaba que a nena aprendese a cociñar, coser… que buscase un bo home e traballase para el… é dicir, símbolos claros de machismo. A única persoa que a apoiaba era o seu avó, que en principio preséntasenos coma unha figura misteriosa, que se interesa por ela e as súas gañas de aprender, creándose unha complicidade moi grande entre os dous. El, pola súa parte, tomouna como axudante nas súas investigacións onde tamén á súa vez lle explica todo o que quere saber. Cos seus irmáns ten relación, sobre todo con Harry, o maior, que aínda que non a apoiaba ao cen por cen, dáballe bos consellos.
Eu coñecía a sociedade daquela época aínda que nunca me parara a pensar en que unha moza que tiña o soño de ser científica non o puidese ser só polo mero feito de ser muller, sorprendeume que a autora o incluíse no libro. Pero non só trata disto, tamén trata do desamor, un claro exemplo o dos irmáns que se namoran, pero non é correspondido, outros non pararán de meterse en problemas…
En resumo: É un libro moi completo que me gustou moito, aínda que algo extenso, pero mereceu a pena. Recoméndollo a alguén que teña tempo e lle guste ler, xa que senon pódese chegar a facer algo pesado.
Sen comentarios
Publicar un comentario