Comentario de José Antonio Rey García
Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco
Sorprendinme ao coñecer a historia do mozo protagonista, tiña unha pequena idea de qeu se facían estes casoiros pero o relato desta historia conmoveume.
Penso que a súa elección foi moi arriscada, que renunciou a moitas cousas pola liberdade e paréceme unha persoa moi valente, pois no seu lugar serían moitas as persoas as que se someterían á súa relixión sen facer nada.
Por outra parte, alporízome ao pensar que unha relixión obriga a facer esas cousas, creo que se deberían limitar á crenza e ao culto, pero sen privar da liberdade a ninguén.
Deume pena que non continuase a relación dos protagonistas. Ás veces axuda máis o silencio que as palabras para consolar á persoa amada, e a moza do protagonista sabía que facer en cada momento.
Os abusos do pai eran continuos, e non só os do pais senón os de toda a familia, un tema que se trataba con total normalidade, sendo unha auténtica brutalidade.
Penso que a súa elección foi moi arriscada, que renunciou a moitas cousas pola liberdade e paréceme unha persoa moi valente, pois no seu lugar serían moitas as persoas as que se someterían á súa relixión sen facer nada.
Por outra parte, alporízome ao pensar que unha relixión obriga a facer esas cousas, creo que se deberían limitar á crenza e ao culto, pero sen privar da liberdade a ninguén.
Deume pena que non continuase a relación dos protagonistas. Ás veces axuda máis o silencio que as palabras para consolar á persoa amada, e a moza do protagonista sabía que facer en cada momento.
Os abusos do pai eran continuos, e non só os do pais senón os de toda a familia, un tema que se trataba con total normalidade, sendo unha auténtica brutalidade.
Sen comentarios
Publicar un comentario