A neta do señor Linh

Comentario de Noa Villar Gallego


A neta do señor Linh
Philippe Claudel
Rinoceronte

  

Quen dixo que para poder escribir unha boa novela era preciso ser moi rebuscado nos recursos lingüísticos? Ou que había que buscar unha gran cantidade de palabras complicadas para poder presumir de culto? Ou que facía falta utilizar trinta mil adxectivos cada vez que quixeramos explicar como era algo? Pois nada máis lonxe da realidade, e iso é o que nos demostra esta novela.

 O señor Linh viaxa na popa dun barco mirando cara ao horizonte, deixando atrás o país que o vira nacer. Un país que quedou asolagado por culpa da guerra, un país no cal só queda pena e desgraza, un país que el levará sempre no corazón. Consigo, soamente leva unha pequena maleta con algo de roupa, unha fotografía, un saquiño con un pouco de terra e, o máis importante,  acompáñao a súa neta, a pequena Sang Diu. É por ela que decide subirse a ese barco, precisa marchar para que a súa queridísima neta poida medrar e ter unha boa vida. Tras semanas de viaxe no barco, o señor Linh chega a unha cidade na que non coñece a ninguén, nin tampouco a lingua; unha cidade na cal vai moito frío e a cal non cheira a nada. Unha cidade na cal coñece a Bark, un home solitario co que establece unha amizade fóra do común, unha amizade rara pero tamén esperanzadora e necesaria.

Esta novela é unha desas lecturas que, unha vez rematada, non deixa indiferente a ninguén. Unha novela que nos mostra a mirada amable, limpa e bondadosa dun home que ten que pasar moitas adversidades. Unha novela chea de pequenos detalles que a fan moito máis especial. Unha novela que nos mostra a realidade tal como é, sen adornos. Unha novela entrañable que transmite tenrura en cada páxina. Unha novela intensa, cun final moi difícil de esquecer e que recomendo ao cen por cen.