Esta novela móstramos a dura realidad que se sufriu durante o holocausto
nazi.
Suave en aparencia,
pero moi duro por dentro, mostra a crúa realidade dun campo de concentración
nazi, pero sen esquecer que o foi dende o punto de vista dun neno, que xoga a
ser explorador e para quen a guerra é unha aventura sen malicia. Neste
universo infantil onde este neno, Bruno, non entende por que unhos homes con
pixama son considerados lixo, por que seu pai e súa nai discuten e por que a súa
avoa non os visita, ou por que un home que pela patacas lle fai as curas na
ferida.
Na súa
curiosidade por esta xente con pixama achégase á alambrada, e forma una amizade
cun neno chamado Shmuel, deseguida lévanse xenial, cando Bruno non
entende os pensamentos excluíntes que
caen no odio ao diferente.
A novela pareceume
conmovedora e educativa, onde a inocencia dos nenos supera o odio e nos ensina
en humanidade e nos foi ver a dura situación do holocausto; sen dúbida recoméndoa a todos os públicos xa que os lectores máis
vellos verán máis alá e servirá para reflexionar sobre o a dureza das situacións
que o home provoca.
Sen comentarios
Publicar un comentario