A praia dos afogados

Comentario de Francisco Rodríguez


A praia dos afogados
Domingo Villar
Galaxia

"A praia dos afogados" foi o primeiro libro que lin de Domingo Villar e sinceramente encantoume todo o libro, dende a primeira palabra ata o punto final, de tal xeito que un número de páxinas tan escandaloso como é o desta novela resultoume moi rápido e entretido de ler. Collin este libro sen saber que era un taquillazo, como se diría no mundo do cine, ou un best selle , como de diría no ámbito novelesco, xa que o descubrín tras a fermosa charla de Pedro Feijoo.

Esta libro sería o máis parecido ó que eu definiría coma o libro perfecto xa que ten case todas as características que eu busco nun libro: anacos de comedia, unha pinga de sentimentalismo, moita acción, intriga.... Comezando co título: paréceme un título perfectamente adaptado á trama que se desenvolve, ao mesmo tempo que penso que é moi orixinal. Seguindo, eses anacos de comedia que lle sacan ao lector ese sorriso máxico que creo que é un dos obxectivos do autor cando crea unha obra, parecéronme indispensables nesta novela para distraerse de tanta acción e intriga e rirse un rato. Esta risa produciuma principalmente a participación de Leo Caldas no programa de radio Patrulla nas Ondas que foi moi divertida pero sobre todo o libro dos idiotas do pai de Leo xa que me pareceu un detalle do máis orixinal e co que me escacharrei da risa.

Logo tamén quero destacar esa pinga de sentimentalismo que produce o feito de que o tio de Leo teña unha enfermidade pola cal está o pai do protagonista moi preocupado, ese foi un feito que me tocou un pouco o corazón; e quero destacar o labor do autor introducindo de forma perfecta un detalle sentiemental nunha novela tan chea de acción, o que me parece realmente complicado.

Pero principalmete o feito que me mantivo dentro da trama foi esa intriga que dende o descubrimento do cadáver de Xusto Castelo mantense intensamente durante todo o transcurso do libro, presentada no medio dunha linguaxe simple que axuda moito á lectura, o que me encantou.

E por último quería dicir que a acción aparte de en cantidade tamén aparece cunha gran calidade xa que me parece moi interesante a historia dos asasinatos de Marco Valverde xunto coa outra historia paralela pero entrelazada ao mesmo tempo de Rebeca e o seu fillo Diego, que colle unha gran importancia no desenlace no libro.

En definitiva un libro moi bo, que me deixou un moi bo sabor de boca e que volvería a ler con moito gusto.