Comentario de Noelia Blanco
Bágoas. Comezo por aí a miña opnión persoal,
e con iso xa dixen todo, ou bastante. "Ás veces quero morrer coa rísa"
é un libro triste, moi triste; é un libro co cal, ou choras ou non tes nin
empatía nin corazón; é un libro para aprender e darnos conta dos afortunados
que somos ó poder ver o sol un día máis, cousa que eu antes non valoraba moito.
Apréndeche que non merece a pena vivir preocupados, nin deixar de desfrutar dos
momentos por tonterías, que nunca sabes cando se vai rematar.
Lendo este libro parei moitas veces a pensar, 'e se me chegase a pasar a min?'. Póñome na situación do protagonista, con 16 anos e cancro terminal,... Ten que ser o golpe máis forte que che poden dar. En plena adolescencia, coas ilusións que temos todos con esa idade, cos primeiros amores, con todos os plantexamentos de como será o noso futuro, e saber que non o podes vivir, saber que á menos hora cerras os ollos, e sen querelo, dis un adeus para sempre.
É un libro que vos recomendo ler, sempre que teñades papel suficiente na vosa mesiña de noite.
Lendo este libro parei moitas veces a pensar, 'e se me chegase a pasar a min?'. Póñome na situación do protagonista, con 16 anos e cancro terminal,... Ten que ser o golpe máis forte que che poden dar. En plena adolescencia, coas ilusións que temos todos con esa idade, cos primeiros amores, con todos os plantexamentos de como será o noso futuro, e saber que non o podes vivir, saber que á menos hora cerras os ollos, e sen querelo, dis un adeus para sempre.
É un libro que vos recomendo ler, sempre que teñades papel suficiente na vosa mesiña de noite.
Sen comentarios
Publicar un comentario