O libro
de Ledicia Costas "Recinto Gris" provocoume tristeza pero unha gran
felicidade á vez.
Dende o meu punto de vista este libro é unha clara metáfora do que fixo Hitler nos campos de concentracion cos xudeus.
Nesta historia engaiolan a rapaces peculiares desde nenos superdotados ata persoas tolas, inventores... É dicir todo o que é diferente ao común o que che da a túa propia identidade. Para min esta autora está facendo unha denuncia da sociedade, aos prototipos corporais, as modas... A todo o que fai que como paspáns acabemos sendo todos idénticos.
O que máis me gustou desta historia foi a AMIZADE, a amizade que xorde entre eles e que pode aportar algo de cor a ese lugar gris pero sobre todo a audacia e a coraxe que provocou o inesperado final.
Rematei este libro cun bo sabor de boca e debo dicir que me recordou moito a outro libro "El hogar de Miss Peregrine para niños peculiares".
Dende o meu punto de vista este libro é unha clara metáfora do que fixo Hitler nos campos de concentracion cos xudeus.
Nesta historia engaiolan a rapaces peculiares desde nenos superdotados ata persoas tolas, inventores... É dicir todo o que é diferente ao común o que che da a túa propia identidade. Para min esta autora está facendo unha denuncia da sociedade, aos prototipos corporais, as modas... A todo o que fai que como paspáns acabemos sendo todos idénticos.
O que máis me gustou desta historia foi a AMIZADE, a amizade que xorde entre eles e que pode aportar algo de cor a ese lugar gris pero sobre todo a audacia e a coraxe que provocou o inesperado final.
Rematei este libro cun bo sabor de boca e debo dicir que me recordou moito a outro libro "El hogar de Miss Peregrine para niños peculiares".
Sen comentarios
Publicar un comentario