Mexillóns para cear

Comentario de Denise Varela

Mexillóns para cear
Birgit Vanderbeke
Rinoceronte

Mexillóns para cear é o monólogo dunha rapaza alemá  adolescente. A rapaza vai contando as curiosidades e a forma de ser da súa familia, e sobre todo como estaba sometida baixo o mandato do seu pai. O relato sitúase un día pola tarde cando andaban a preparar mexillóns para cear, e agardan ó seu pai, que estaba nunha reunión de negocios moi importante. As horas pasan e non chega, polo que a rapaza envólvese nun monólogo, falando sobre as tradicións da súa familia, como o pai lles prohibía relacionarse con xente que non estivese a altura da “súa clase social”, a maneira na que o seu pai se avergoña da xente que non é coma el, e o que máis lle importaba era a popularidade nos negocios e ser e estar máis arriba que os outros.

Nada máis recibir este libro puiden observar que se trataba dun monólogo dunha rapaza. A primeira impresión que me deu foi desconcertante, e pensei que un monólogo enteiro resultaríame  bastante aburrido e singular, xa que non conseguía arrancar coas primeiras páxinas e resultábanme algo difíciles de comprender. Ademais o titulo non me chamaba nada a atención, nin supoñería de que se trataba. Pero, efectivamente, estaba equivocada. O libro resultoume bastante entretido, a medida que ía chegando ao final o libro enganchábame máis. Ó primeiro, resultoume raro entender o final. Pensaba que o relato continuaba e non acababa de súpeto, quizais porque non esperaba un final así, senón un accidente ou algo polo estilo, pero creo que non puido acabar de mellor maneira.

É a primeira vez que leo un monólogo tan longo coma este, pero a verdade é que me  gustou moito.  Este relato é unha semellanza a moitas situacións de familias que viven unha posición de mandato na casa, e recomendo este libro moito. É moi interesante a súa temática.