Os fillos do mar

Comentario de Cristina Costela Seara



Os fillos do mar
Pedro Feijoo
Xerais 

“Os fillos do mar” de Pedro Feijoo doi un libro que me enganchou dende a primeira páxina que comecei a ler, no único que pensaba era en descubrir se pasaba algo entre Simón e Mariña, que pasaría con Ascanio, quen matou á señora Isabel Llobet… Unha serie de preguntas que só se resolverán ao acabar o libro.

 Esta novela está chea de acción, de misterio, con tintes de novela negra e histórica, unha acción na que non faltarán os narcos e os nazis. Uns narcos entre os que se sospeita de Xulio Ascanio, e uns nazis cuxas carpas chagan ao Burato do Inferno, para recuperar todo o ouro que levaran ata alí os piratas.

Pedro Feijoo mestura moi ben a historia do pasado e o presente de forma que mantén a intriga ata ao final, ademais é unha novela moi recomendable a aqueles que non coñezan nada sobre a Batalla de Rande.

A trama da novela enganchoume ata o final. E o mar, como ben di o título, é unha parte fundamental da novela. A el chegará unha flota de galeóns chamada a Flota de Ouro, co metal prezado procedente de América. A súa carga acabará no fondo da ría de Vigo tras a Batalla de Rande, e a lenda di que baixo as súas augas se atopa soterrada unha gran fortuna.

O desecandeante da acción e da intriga é a morte de Isabel e será a causa pola que Simón Varela, o protagonista, se verá metido nunha serie de acontecementos dos que non poderá saír e grazas a eles poderá descifrar o contido do cofre atopado durante a restauración do estanque.

O protagonista, Simón Varela, tenro e delicioso, "un miñaxoias", conquistoume dende un principio. Porque é un máis, un coma nós: nada ten de heroe nin de valente; sente, padece, e ama.

É un libro fácil de ler, que está cheo de ironía e retranca.