Como unha áncora
Iria Collazo López
Galaxia
Este libro resultoume sinxelo de ler
dado que dende un comezo me gustou e enganchou, o cal me fixo permanecer pegado
a el ata rematalo. É impresionante a capacidade que ten a autora para mesturar
o ficticio co real, ademais de como é capaz de elaborar toda a historia e
facela mediante pequenos capítulos nos cales o narrador conta o que lle
ocorreu ou o que lle ocorre, a canda
unha das personaxes principais (María, Manuel e siña Amalia). O amor de María e
Manuel pasa por diversas fases, nun comezo, ambos os dous estaban namorados
mais ningún era quen de dicirlle o que sentía polo outro, e é entón onde penso que
influíu o factor distancia, o cal condicionou a daren o paso e ir vivir xuntos,
para despois María perder o seu home no mar. Como consecuencia disto,
prodúcese a morte do fillo que estaba a medrar nos seus adentros. Entón é
cando entra outra, que para min é unha personaxe principal na historia, á que
anteriormente se fixera referencia pero moi de vagar, a siña Amalia, non sei
como expresar o que sentín o ler porque
era cega e manca, e o que tivera que pasar pola defensa do seu marido e mais
dos seus fillos. En verdade merecía estar na Cova da Lontra. A autora mediante
os capítulos nos que Manuel era o protagonista, dábache esperanza de que este
estivera vivo, como así era. Como María atopa a Manuel, foi algo que nunca
imaxinaría. Para rematar quero dicir que me gustou especialmente que a autora
fora directamente o gran, sen dar rodeos, dende o comezo da historia.
Sen comentarios
Publicar un comentario