As mil e unha noites

Comentario de Vanesa Lalín Pousa

As mil e unha noites
Vicens Vives

 

 

 

“As mil e una noite”, un título moi interesante, con só lelo a cabeza empezou a pensar en moitas cousas, pero en nada que ver co conto.

Pensei que serían moitas historias e que lle pasarían á mesma persoa pero non foi así, senón que a mesma persoa contaba todos eses pequenos contos cheos de maxia onde había dende alfombras voladoras e xenios, ata viaxes fantásticas ou lendas relixiosas dos musulmáns, onde ás veces se pasaba dunha historia a outra case sen rematar a anterior, deixándome sempre cunha sensación de que aínda non acababa unha para empezar outra, polo cal notaba que me faltaba algo e xa tiña que pasar á seguinte.

Todas as historias intentan transmitir una especie de lenda ou ensinanza para axudarnos a comprender ou actuar dunha certa maneira ou doutra en certas ocasións.

Tamén vin que en case todos os relatos vemos reflexado o machismo, que nesa época era moi habitual e sobre todo en certas relixións.

A historia que máis me sorprendeu foi a de “As mil e una noite de Sahrazad”, xa que penso que grazas aos seus coñecementos logrou algo moi importante a través das súas historias cheas de intelixencia e sabedoría, como foi que o rei se dese conta de que cada un é diferente, de que non se pode xulgar a todo o mundo igual, xa que a súa actitude non era a máis correcta, porque eu opino que as culpas dunha persoa non se poden xeneralizar a todas, xa que todas as mulleres non eran iguais.

O resto das historias como pode ser: “Aladino e a lámpada maravillosa”, “Alí Babá e os corenta ladróns”, “A fábula do lobo e a raposa”…..non me resultaron tan interesantes  a hora de ler, pero eu penso que era porque xa dunha maneira ou doutra as tiña lido ou escoitado, e non polo valor que transmitía cada unha delas.