Comentario de Carla González SilvaBarrotes dourados
Pascual Alapont
Xerais
Alexandre
logo do falecemento da súa moza Carolina queda moi afectado, para el xa
nada é o mesmo, a vida xa non lle ten sentido, vese só ante o mundo que o
rodea e sen axuda de ninguén. Mentres Carolina se debatía entre a vida e a
morte, Alexandre coñece no hospital a Nuria; unha moza que lle fala sobre unha
organización na que apoian ao mundo Exipto e ofrécelle a que sepasase por
ela.
Pasado un
tempo Alexandre atopa na papeleira unha especie de folleto que Nuria lle
dera e decide facerlle unha visita. Xa rematada a conferencia, Alexandrequedara
abraiado e gustáralle moito o que se falara nela por iso seguiu indo as charlas e
pouco a pouco foi formando parte da organización Papirus. O que Alexandre non sabía
era que aquela organización en realidade era unha seita; que o único que
conseguirá
fora volvelo confuso.
Xa pasado un
tempo Alexandre era adicto a aquela seita, non podía vivir sen ela, e o peor era que
estaba sometido ao poder e ao control do gobernador `` fillo de ptah ´´ que lograba
cambiar a personalidade das persoas. É unha historia espectacular e impresionante
porque nos mostra dalgunha maneira como están formadas as seitas e o prexudiciais que
poden chegar a ser, causándonos problemas como lle ocorre ao personaxe desta historia.
1 comentario:
Este libro foi o que ,sen dúbida,máis me gustou.Encantoume como expresa o autor á dor do protagonista pola pérdida da súa moza ,unha dor como se fose indiferente pero que en realudade non o deixa durmir polas noites ,é coma se crease unha nova forma de expresar a dor.
O principio da historia descolocoume un pouco do tema principal porque nas dúas primeiras páxinas é como se intentase ,o autor,maquillar a morte de Carolina e é como se Alexandre morrese tamén con ela.
O que menos me gustou foi como coñece a Nuria e a asociación á que ela pertence porque é unha asociación moi pouco usual nunha localidade ou cidade.
Publicar un comentario