A vitoria do perdedor

Comentario de Tatiana Taboada Silva


A vitoria do perdedor
Carlos G. Reigosa
Xerais

 A Vitoria do perdedor pareceume unha novela moi interesante e didáctica. Con ela afondei nos meus coñecementos sobre a Guerra Civil e a Posguerra, e, unha vez máis, reafírmome na idea de que con estas lecturas se obtén unha imaxe máis fiel e máis próxima do que foi a nosa historia que a que nos mostran os libros de texto.

    En canto ao vocabulario, as palabras que emprega o autor resultáronme sinxelas e cotiáns, de xeito que non tiven problema para enteder o relato. Algunhas das expresións que Arcadio recordaba do seu introdutor ao anarquismo, Sancho Conuto, gustáronme moito dado o seu carácter reflexivo

    Por outro lado, e poñéndolle unha pega, teño que dicir que o fío da narración transcorre demasiado amodo, conta con descrición de máis. Tamén botei en falta indicacións referidas ao tempo, xa que non se soubo ata o final os días  que pasaran  dende a estancia do guerrilleiro en Valterra ata a súa fin en Santiago de Compostela.

    Pero sen dúbida, o que máis me chamou a atención foi ver como a violencia acaba coa ideoloxía de cadaquén e as diferentes fases polas que pasou Arcadio: de ter como único propósito saír de España para non ser capturado e evitarlles problemas a aqueles que o apoiaban, deu un salto á vinganza, á necesidade de facer xustiza en Valterra, esa xustiza que fracasara en España xunto cos seus idearios anarquistas. Ademais, sorprendeume o poder da vinganza, que venceu fronte ao amor; non obstante, esa vinganza era o disfrace da necesidade de deixar este mundo estando en paz cun  mesmo.

   Para concluír, recomendaríalle esta novela de Reigosa a calquera que lle gusten os relatos históricos.