Comentario de Sonia Framiñán
Este libro de Carlos Negro ao igual que o anterior que lemos,
Makinaria, a pesar de ser poesía (todos sabemos que á maioría de nós non
nos agrada moito a poesía e tomámola como algo incomprensible, "cousa de
tolos") son distintos e con eles o autor demóstranos que a poesía non ten
por que ser aburrida, nin "anticuada", nin nada polo estilo, senón que
pode ser unha lectura sinxela e pode tratar calquera tema, de calquera
forma.
Tras a visita do ano pasado do autor ao noso centro, na cal
xa nos mencionara este libro que xa daquelas, aínda sen editar, pintaba boas
trazas, eu persoalmente sentía moito interese por lelo, xa que trata sobre un
tema de gran importancia desde o meu punto de vista. Con estes poemas que rompen
cos estereotipos da sociedade, que intentan romper cos prexuízos que se nos
inculcan a todos e todas dende ben pequerrechos, inténtase, dalgún modo,
modificar a forma de ver ao xénero feminino (tanto adolescentes como idades
máis avanzadas), que dende sempre se mostra na maioría dos casos como un simple
obxecto sexual e tan só un corpo físico, iso sen contar con certos estereotipos
como os que din que das mulleres o que se espera é que sexan delicadas,
sensibles, que sempre estean ben arregladas (e sen a falta da cor rosa), que
sexan dependentes, etc. , tal como nos contos de Disney, móstrasenos unha
realidade moi profunda.
Para min o libro está moi ben e transmite perfectamente a
realidade tal e como é. Recoméndollo a todo o mundo disposto a dedicarlle un
pouquiño tempo, xa que de seguro lle gustará e realmente vale a pena lelo.
Sen comentarios
Publicar un comentario