Este libro
para min non é un dos que máis me gustou xa que a maior parte da historia
sucede no cárcere o que fai que me resulte monótona. O lapis do carpinteiro é
unha historia de amor, melancolía e liberdade.
Un dos personaxes que máis me
gustou foi o Doutor da Barca quen xa ó comezo dálle un toque cómico
cando este se atopa nunha cadeira cunha botella de osíxeno e o
reporteiro, Carlos Sousa, que entran séntese incomodo ao velo así e o Doutor ó
darse conta da tensión dille cun sorriso “tranquilo estou catando o
osíxeno, quere probar?”, sen dúbida unha forma moi boa de romper o xeo ó comezo dunha
historia tan bonita.
Neste libro
Manuel Rivas tamén abarca parte dos problemas que había naqueles momentos:
guerras, fusilamentos, a pena de morte (legal naquela época), as malas condicións
nos cárceres.
Recoñezo que
me gustan moito as historias de amor e, como é de esperar esta encantoume, como
loitan o Daniel da Barca e Marisa Mallo por atoparse malia todas as
dificultades que hai no camiño, que non son poucas.
Aínda que o
libro non é dos que máis me gustaron recoñezo que llo recomendaría a calquera
persoa que lle gusten as historias de amor, perseveranza, e aventura nalgún que
outro momento.
Sen comentarios
Publicar un comentario