Isto é un poema e hai xente detrás

Comentario de Sonia Troitiño Loureiro

Isto é un poema e hai xente detrás
Lucía Aldao
Espiral Maior

Así de Lucía Aldao foi un libro que me resultou realmente fermoso. A pesar ter unha extensión máis ampla do que eu podería esperar, este único poema pareceume impresionante. Ademais, nel fálase do meu tema preferido a hora de ler poesía, o amor. Pero este non é un amor calquera, é un amor distinto, relatado da mellor maneira. Aínda que debo dicir que non o entendín completamente, pareceume un poema incrible. Está cheo de tenrura e de paixón. En ocasións fai que eu mesma me sinta identificada con el; e coma min, penso que moitos dos lectores tamén poderían chegar a sentirse así (nunca mellor dito). Na miña opinión tanto o principio coma o final, foron os momentos que máis me impresionaron, aínda que debo dicir que un dos fragmentos que máis me engaiolou se sitúa entre as páxinas do medio. Este é:

Eu xa perdín por ti a cabeza

naqueles xogos de bonecas onde agora invoco crenzas

que esta mente insá pretende confesar.

E penso que o noso amencer foi

unha muller espida no inverno dunha cidade con xeo e vaso alto

Todo o poema, en cada unha das súas páxinas presenta versos destes que vale a pena recordar. E sobre todo, aquel verso que máis recordarei será o último. Ese verso que remata cuns puntos suspensivos que, para min, din máis ca mil palabras. Para rematar, dicir que recomendo o libro Isto é un poema e hai xente detrás, que é onde se atopa recollido este poema de Lucía Aldao e moitos outros de outros autores galardoados no certame galego de creadores novos de poesía, a todos aqueles e aquelas amantes da poesía en xeral. Penso que é un libro que vale a pena ler para pasar un bo momento entretido como non podería ser doutra maneira, da man da poesía.