Calpurnia é unha
rapaza que vive en Texas, sempre quiexen ir a Texas, non sei por que, pero
chámame moito a atención.
A súa nai obrígalle a facer as cousas da casa, ela
négase, fai ben, as mulleres non somos escravas, temos os mesmos dereitos ca os
homes, en todo o que levo de vida, nunca vin un home facer os labores da
casa, polo que se ve sempre nos mandan a nós, mándannos porque somos
invulnerables para eles. Eles só nos queren para certas cousas, lavar, facerlle a
comida, e pouco máis. Eles tamén deberían de pór, polo mínimo, un pequeno
graniño de axuda, por moi pequeno que sexa, temos que ir acostumándoos e así
pouco a pouco ese graniño esperemos que se vaia facendo máis grande, ata chegar
un punto no que se dean conta do que valemos. Algún día as mulleres tomarémonos
un ano sabático, e a ver que farían os homes sen nós, non serían nada, están
tan acostumados a que lle fagamos as cousas que xa se deberon olvidar o que eles
podían facer. Os homes tamén poden aprender a cociñar, lavar a roupa, fregar os
platos, etc. Non é tan difícil como semella.
Encántame a forma de pensar de
Calpurnia, ela ten unha visión da vida moi diferente, na que todos somos
iguais, pero a realidade non é así. A realidade sempre defrauda. Nós mesmas
témoslles que poñer renda a estas cousas, a estes abusos. Non facémolo todo por
eles e, en cambio, que recibimos?, NADA. nin un "Grazas amor", nin un
"Quérote". Todo o que limpamos nós, eles vano luxando e nós
volveremos a limpalo e eles volverannos a pisotear, e así sucesivamente, ata
que acabemos coa nosa autoestima e nos sintamos culpables polo pasado que vivimos,
dirémonos" Saber que un día daqueles, nós puidemos cambiar o
mundo", arrepentiríamonos moito, por eiso hai que facelo XA. NON DEIXEMOS
QUE OS HOMES NON CONTROLEN E NOS MANDEN, SEXAMOS NÓS AS GOBERNANTES DO MUNDO.
Sen comentarios
Publicar un comentario