Bágoa de Lúa

Comentario de David Cabaleiro

Bágoa de Lúa

As Crónicas de Landereina

Sabela González

Galaxia  

 

 

 

Durante moito tempo, o vil mago Wismau atormentou Landereina grazas á Pedra da Lúa, que multiplicaba o seu poder ata o punto de volvelo invencible.

Esta amarga historia xa se está esvaecendo da memoria de toda a poboación do reino, pero a cobizada pedra segue nas mans da familia real, que intenta atopar o modo de acabar con ela para sempre, logrando unicamente dividila en anacos.

Aínda que Berenguela non é consciente, o sangue do rei Bénergard e do seu irmán Bendiargo corre polas súas veas. Esta rapaza é a filla dunha das amazonas con máis coraxe da aldea, Siastia. Berenguela foi entregada a Cátaba, unha antiga amazona e gran amiga de Siastia, e ao seu marido Bunm cando aínda era un bebé para que os kaihunn, discípulos da traidora, non lle fixesen dano. Pero soamente se retrasou o inevitable, pois é ela quen debe destruír agora a Pedra da Lúa, xunto coa axuda de Güenaela, filla da druída da aldea amazona. E xuntas emprenderán unha viaxe cara Ghekla, para que o gran mago Êlekva as protexa a elas e a o anaco de pedra que posúen. Durante o camiño, Berenguela vai destapando parte do seu pasado e debe enfrontarse a perigosos e difíciles retos. Tamén coñece novos amigos, dende alegres elfos ata salvaxes centauros, que compartirán un lugar na viaxe das rapazas para destruír a Pedra da Lúa dunha vez por todas e deter á traidora. 

E velaquí o meu veredicto sobre o relato:

Gustoume, cautivoume, apaixooume... Persoalmente teño debilidade polos libros que contan varias historias diferentes, pero con lazos entre elas. Cando comecei a ler atopábame no mundo das amazonas en 1227, e en cuestión de segundos retornei 63 anos no tempo. Ao principio custoume interiorizalo, pero rapidamente collín de novo o fío da historia e comecei a vivila no meu interior. Ademais, contén todo o necesario para ser unha boa narración: amor imposible, traizón, aventura, acción e sobre todo, unha trama entretida e imprevisible, como para sentarse e non erguerse ata rematar de ler. 

Recoméndolle o libro a todo o mundo, pero sobre todo a aqueles que queiran escapar da realidade, e que non teñan medo de mergullarse nunha piscina de letras, palabras e moita fantasía. Espero ansioso a segunda e terceira parte da triloxía. Ogallá que sexan tan boas ou mellores cá primeira, pois foi unha historia que me engaiolou dende o principio, e que dubido que fuxa da miña memoria en moito tempo.