Ámote Leo A.

Comentario de Leticia Couto

 

 

Ámote Leo A.

Rosa Aneiros

Xerais

 

A verdade é que non me gusta demasiado ler e cando vin o grosor de Ámote Leo A, impactoume moito! É certo que non conseguiu engancharme porque non é un xénero que me atraia, pero si que houbo moitas cousas que me gustaron. Teño que confesar que antes de comezar o libro e nas primeiras páxinas pensei que Leo era un rapaz e non unha rapaza. Se hai algo que deba destacar é a maneira de escribir de Rosa Aneiros, gustoume moito. Paréceme que o fai dunha forma moi clara e precisa. Para min o mellor momento foi esa especie de "romance" que houbo entre  Leo e Andrés. A súa forma de exteriorizar serviume para ver que non sempre te podes fiar de calquera persoa ao 100%, sexa quen sexa. 

Impresionoume a iniciativa que ten a protagonista para lograr cumprir o seu soño a pesar de que os seus amigos a deixaran tirada, de que súa nai non estaba de todo de acordo, de que todos os seus coñecidos tiraban máis para atrás que para diante... Leo é unha rapaza medio independente que non lle importa andar soa polo mundo e demostrou saber defenderse. Resultoume abraiante a súa responsabilidade. Non lle supuxo ningún problema ter que durmir nunha pensión de mala morte con corenta mulleres máis na mesma habitación, como é a pensión de Clotilde. Algo que Rosa Aneiros me fixo pensar moito é que podes lograr calquera cousa que te propoñas, sempre que queiras.

 Quedei intrigada coas pintadas que poñían "Ámote Leo A" e tamén con esa "A" que pensei que ao final do libro revelaría.

Agradoume moito saber que estaba a ler un libro nun entorno tan actual, co uso do twitter, do skype ou mesmo dos correos electrónicos.

Sen dúbida recomendaría este libro porque a pesar de que a min non conseguise engancharme si que me fixo reflexionar sobre moitas cousas. Por exemplo, na ignorancia que podemos ter ás veces as persoas fiándonos de quen non debemos ou, simplemente que, querer, é poder.