Eu, pel

Comentario de Laura Presas Mato


Eu, pel
Teresa González Costa
Xerais

Comezarei por dicir que este libro ten un inicio que non me agradou para nada, resulta que ata a metade del non souben de que ía a historia e tiña que irlle preguntando aos meus compañeiros. Pero cando Niki descubriu o taller esnaquizado e a levaron a unha das torres con outra xente comezou a chamarme a atención, a cada pouco debía saber que novas cousas lle acontecían á rapaza.

A historia do Innominable entristeceume moito, tivo unha vida de refuxio, unha vida solitaria na que seu pai e súa nai renegaban del por ter ese problema na pel, se se lle pode chamar pel. 

En verdade o libro gustoume, semellábame aburrido ao comezo tal como dixen pero ao ir continuando íaseme facendo máis ameno e collíalle interese, botei uns días que non soltaba o libro das mans porque precisaba saber como remataba tal historia.