Comentario de Lucía
García Rodríguez
Eu, pel
Teresa González Costa
Xerais
Este libro
conta dúas historias diferentes pero dalgún xeito unidas. Chamoume a atención
o nome que decidiu poñerse o neno: Innominable.
Gústanme as
historias que mesturan realismo e imaxinación. Neste caso a de Niki, unha nena
con talentos artísticos e a do Innominable e a cuberta que tiña por pel.
O principio
pareceume aburrido xa que non daba collido o fóo da historia. O final gustoume,
sorprendeume de certo modo, polo feito de que o rapaz quixese que toda a cidade
o aceptase. A pesar de que comprendo de certa maneira o rapaz, tamén penso que
iso na sociedade actual é imposible, dado que sempre vai haber persoas que non
te acepten tal e como es.
O libro
gustoume bastante.
Sen comentarios
Publicar un comentario