Memorias dun neno labrego

Comentario de Andrea Raíndo Míguez

Memorias dun neno labrego
Xosé Neira Vilas
Galaxia

Este libro conta a vida de Balbino, un neno que vive nunha aldea galega nos anos 40 do século pasado, unha época de fame e emigración.

A través das súas vivenzas imos coñecendo os personaxes do seu pequeno mundo: os seus pais, o seu can... Tamén nos amosa os problemas da vida no rural, onde as terras son propiedade do "señor" ao que lle hai que pagar unha renda por traballar e todo o mundo está conforme coa situación agás o Xudío, que é o único que se atreve a falar en contra da igrexa e do señor.
É un libro adicado á amizade e ao amor; Balbino busca a verdadeira amizade seguindo os consellos do seu padriño e atopa o amor na súa mestra, aínda que despois acabe desenganado.
A única solución que ve a toda esta situación é irse a América a onde foi tamén o seu irmán Miguel e onde el soña pode ir algún día.
Penso que o libro reflicte unha situación moi común para todos os habitantes das aldeas, pois todos oímos os relatos dos nosos avós e das súas vivenzas na emigración e temos unha morea de parentes en Arxentina ou Venezuela que son fillos ou netos desa xente que se foi a facer as américas e non volveu.