Coma unha áncora

Comentario de Cristina Guerra Vila


Coma unha áncora
Iria Collazo
Galaxia

Un libro distinto, chamativo, que te cativa dende un principio, que chama a atención pola súa peculiaridade.

Vainos contando as diferentes historias dos seus protagonistas, Manuel e María, namorados dende cativos, e de Amalia, unha anciá cun pasado moi duro. O que ó principio parecía unha típica historia de amores e naufraxios, resultou ser unha novela de misterio, de loita. Unha novela onde se xuntan a realidade e a fantasía, onde se entremesturan a morte e a vida, onde se forma unha realidade máis alá da sabedoría humana, xogando co descoñecido do universo.

Unha novela de misterio e de introspección. Historias que flúen a través de pequenos detalles que se converten en escuros secretos do pasado que tornarán nun presente do que non poderán escapar.

No ámbito persoal, foi un libro que realmente me chamou a atención. Nunca me considerei partidaria da “fantasía”, pero con este de seguro que fixen unha excepción. Tamén me resultou peculiar a maneira na que está escrito, ese constante cambio do pasado ó presente que me fixo estar completamente absorta cando o lía.