Masculino singular

Comentario de Paula Vázquez



Masculino singular
Carlos Negro
Xerais

 

 

 

Este libro resultoume fascinante, xa non porque me guste ler poesía, porque axúdame a que ver as cousas doutro xeito e a entender a lectura dende outros campos de visión. Pero Carlos fai da lectura moito máis doada, tiven a oportunidade de coñecelo hai tempo coas clases dos relatos do concurso Coca-Cola e pareceume un gran escritor así coma poeta, xa non polos exercicios que che platea para que entendas os poemas e che gusten, se non pola súa forma de relatar a realidade a través dos seus poemas. E iso foi o que me aconteceu con este libro, xa que todo o que nel conta, parece mentira pero está moi presente na vida real, a súa sinxeleza con que nolo transmite a través dos xogos de palabras, fai que te decates de que todo iso é real, e moitos dos versos dos seus poemas encantáronme, xa que me fan ver a vida doutro xeito, coma este: "Sinto o útero e non son muller, gústame o rosa e non son gai, amo o fútbol e non son un home, levo pendente e non son moza, odio as bonecas e non son nena, son feliz se me admites diferente". Iste é un dos poemas que máis me gustou do seu libro, así coma moitos outros, polo que estou desexando ler máis libros del e recoméndollo aos meus compañiros para que vexan como reflicte os problemas de hoxe en día nos seus marabillosos poemas.