Este libro de Rosa Aneiros resultoume un libro
moi sinxelo de ler e lino moi rápido xa que enténdese moi ben . A pesar disto
tamén houbo cousas que non me gustaron como por exemplo, o feito
de que houbera tantos personaxes na historia resultoume un tanto repetitivo.
Penso que con dúas historias menos sería suficiente. O personaxe que máis
me gustou foi o de Igbal, o neno paquistaní. O feito de que optara por marchar
por culpa do atentado resultoume estraño pero ao mesmo tempo unha boa decisión.
Co personaxe de Manuel sentínme un pouco identificado porque pasa moito tempo co
seu avó coma min.
En resumo, un libro sinxelo, entretido pero un pouco
repetitivo.
Sen comentarios
Publicar un comentario