Como moitas outras veces na
literatura xuvenil, a protagonista é unha adolescente. Irene é unha rapaza curiosa,
á que lle encanta
sacar fotografías de canto a rodea para despois tratar de recoñecer a súa
identidade. A
través dela, o autor pretende presentar dun xeito verosímil e meticuloso os nomes e
características de moitas árbores, plantas e animais propios do noso
ecosistema. E todo isto vai adobiado cun chisco de medo e unhas pingas de
fantasía.
Este libro non se parece a
ningún dos que lin antes. Non o digo porque non me gustara, senón todo o
contrario. Pareceume unha narración moi orixinal, intrigante e detallada. Outro
dos moitos adxectivos que a poden definir é enigmática, pois a cada capítulo, a
cada paso, cambiaba moito a trama, ata o punto de facela estraña e difícil de
entender. Pero a pesar diso, a maneira de mesturar a historia das campás, a do
raposo… Incrible. Ademais, como vivimos nunha sociedade cada vez máis
castelanizada onde a palabra árbore vale tanto para piñeiro como para cerdeira e castiñeiro, e a palabra becho designa zapateiros,
cabaliños do demo, miñocas… que máis se pode pedir que ensinar deleitando?
Recoméndolle o libro a todas esas persoas curiosas con ganas de
divertirse, asustarse, rir, aprender… En resumo, que queiran educar a súa
imaxinación.
Trampa de luz, un auténtico
reclamo para lectores empedernidos!
1 comentario:
David, moitas grazas polo teu comentario. É un placer, ademais dunha auténtica sorpresa, atoparse con lectores tan atentos e intelixentes como ti demostras ser. Unha aperta.
Publicar un comentario