Eu, pel

Comentario de Noelia Sampayo Iglesias


Eu, pel
Teresa González Costa
Xerais

Abordaremos en primeiro lugar o inmellorable léxico que este libro propón, dende logo que poucos libros a día de hoxe teñen un léxico tan literal e tan culto. Poucas liñas bastaron para darme de conta que a autora quere reflectir á vida dun rapaz que polo vist, tiña un nome un tanto peculiar, e decidiu chamarse a el mesmo Innominable. 

O libro está dividido en dúas partes, nunha dela conta a historia del e noutra conta a historia de Niki, unha rapaza á que lle gusta moito pintar, gústalle a arte en xeral. 

Se nos preguntasen sobre o Innominable, poderíase dicir que é un rapaz cunha lesión  que el mesmo quere arranxar poñéndose a facer experimentos. Ao longo da historia os dous protagonistas vanse encontrando e van xurdindo novos feitos. 

Quen escribiu este texto creo que non se puxo moito no lugar do lector, dende o meu punto de vista. Pese ás dificultades do orden léxico, o libro é recomendable, aínda que hai que ter bastante paciencia con el, porque sinceramente é bastante complexo de ler.