Eu, pel

Comentario de Alberto García Fernández


Eu, pel
Teresa González Costa
Xerais

 O libro trata dous temas diferentes ao mesmo tempo, cousa que me desorientou un pouco, polo que me custou entender algunhas partes del.

   Por unha parte conta a historia de Niki, unha nena prodixia no mundo da pintura e no coñecemento das materias primas, e por outra, a historia dun neno maldito que tiña un envoltorio no lugar de ter pel, cun nome difícil de pronunciar (Innominable), e ao que nadie atendía nin lle daba mostras de afecto.

   As dúas historias únense cando o pai do Innominable lle dá a illa onde viven el e Niki. O Innominable, unta un líquido por toda a cidade e obriga a xente a bañarse en piscinas cheas del que fai que todos estean felices, con falsas risas e en contra da súa vontade. Niki vese implicada cando el a leva ao seu castelo e lle ordena facerlle unha falsa pel coa que sente todo o cariño das persoas ao mesmo tempo, pero tamén o odio, polo que acaba morrendo.

  Este libro non me gustou, porque xunta cousas moi distintas, porque non entendo algúns tramos do texto e porque o seu desenvolvemento é moi aburrido; porén, lino rápido e hai partes que estan moi ben, pero aínda así non me fan cambiar de opinión.