Maxina ou a filla espúrea

Comentario de Uxía Mosquera Castro

Maxina ou a filla espúrea
Marcial Valladares
Galaxia

Lin este libro coa intriga de saber o contido da primeira novela galega do século XIX.

Resultoume moi difícil de ler, pero ao final puiden distinguir dúas características da época reflexadas na novela. A primeira, o tema; sacrificar a vida dunha persoa por manter a honra; Otilia unha das protagonistas, é de clase alta, non fai nada por saber da súa filla, que naceu dunha violación, e Maxina, a filla, é a outra protagonista, que sabe que é espurea (nada fóra do matrimonio), rexeitada pola súa familia e criada por unha familia de labradores, acepta a situación con resignación, sen chegar a saber nunca os que eran os seus verdadeiros pais. 

A segunda, a linguaxe; como o galego era propio do rural, na obra fálano os campesiños, os criados e o narrador. En cambio a clase alta, Otilia e a súa familia falan en castelán, mesmo Maxina que é criada por uns aldeáns, fala castelán.

Gustoume o espazo onde se desenvolve a novela, porque despois de tantos anos, son sitios que coñezo, entre Santiago de Compostela e o Pico Sacro.

É unha novela que recomendo  pola época en que se escribiu, pero non por que me gustase, a pesar de ter intriga e un final inesperado para Otilia e feliz para Maxina.