Comentario de Paula Gamallo
Tardes con Margueritte
Marie-Sabine Roger
Galaxia
“Tardes con Margueritte” emocionoume dun xeito
inesperado.
Germain non é ningún analfabeto, nin un ignorante; simplemente non tivo a infancia que
el desexaba. Ademais diso, está sometido aos prexuícios
que os demais lle inculcan , o que acaba condenándoo a ser o que os demais
cren que é. En moitas ocasións as faltas de respecto cara ós demais son,
unicamente, métodos de evasión, evasión dos propios defectos de cada un, ou
medo a ser vítima de burlas semellantes. Sempre buscamos un branco fácil e,
sobre todo, débil.
Hai unha metáfora moi bonita no libro que fala da
cultura e de cultivarse. Realmente todo o mundo debería ter a oportunidade de
decidir sobre a súa aprendizaxe e sobre as súas metas. Aprender non consiste en
chegar ao máis alto senón adquirir ensinanzas dunha forma totalmente
voluntaria e amena, incluso divertida. Moitas veces centramos o noso camiño
unicamente en chegar á cima pero cando estamos encima, atopámonos completamente
sós, sen ninguén con quen gozar a nosa propia satisfacción.
A vida pode dar xiros radicais debido ás persoas
que nos rodean e que dalgunha maneira inflúen nos nosos sentimentos. O noso
protagonista descubre o valor do amor grazas a Margueritte. Aprende a amar ás
mulleres e comeza a entender a razón das diferentes actitudes das persoas segundo
os seus sentimentos. O principal motivo? El tamén comeza a sentir, sentir de
verdade.
“ Cando volves ter sede, por máis que corras en
todas as direccións, xa non hai pozos , tan só miraxes”. O amor dunha nai é o
amor máis grande e verdadeiro que calquera pode recibir ao longo da súa vida.
Nada nin niguén é comparable a este apego entre proxenitora e descendente, todo
o demais son miraxes. Aínda así, de cando en vez, existen pais que non mostran
todo o cariño necesario aos seus fillos, ou viceversa, e cando se percatan do
tempo perdido , a morte está agardando fóra da porta, xa é demasiado tarde.
Por unha parte temos a alguén que precisa
aprender, que comeza a decubrir un novo mundo cheo de inquietudes e de
palabras, sobre todo novas palabras. Por outra parte , hai alguén que disfruta
descubrindo o entusiasmo de alguén por ese mundo descoñecido para el. O
significado das cousas, do pensamento en si, vólvese importante para o noso
personaxe , convértese nunha persoa totalmente diferente cun resultado
verdadeiramente gratificante. A eiva de Margueritte fai que Germain valore
moito máis a sorte que tivo de atopar con esa gran muller e que, ademais, se involucre moito máis no novo seu papel.
É unha historia tan humana e tan bonita que foi quen de
deixarme sen palabras. Ao rematar de ler este libro invadiume unha profunda
satisfacción que non logrei entender moi ben, quizais fose a visión da vida que
me aportou este libro ou a ensinanza da
grandeza do amor que realmente atopamos na sinxeleza.
