Mércores de cinza

Comentario de María Agustina González

Mércores de cinza
Miguel Anxo Murado
Galaxia

Este libro é moi facil de ler, máis do que pensaba. É sinxelo e entretido, aínda podería dicir que máis que entretido foi divertido. Gustoume, si gustoume moito. Ao principio, pareceume raro, un libro sen ter unha historia concreta, cos protagonistas, antagonistas, unha mesma introdución, nó ou desenlace. Había varias historias sen estar entrelazadas unhas con outras onde ao principio pode resultarche lioso porque como dixen antes non é o que esperabas... Estas historias son curtas pero fermosas, ao acabar de lelas pensas que como puido facer o escritor para contar algo que teña tanto sentido, que che faga pensar e aínda por encima penses nela cando acabaches. Non é un traballo doado iso de facer unha historia bonita pero curta, e algunhas aínda eran máis ca outras.

Sorprendeume o libro, polas historias, polo que contaban nelas, pola estrutura, porque non é o que esperabas, por iso é por todo. Onde aquí non podes destacar unha soa historia, tes que falar de unha ou de ninguna. Todas poden gustarche por cada cousa que trae, polas expresión que utiliza nesa historia. Que iso si que o quería destacar, encantame en cada historia frases que che van reflexionar pero que están moi metidas no que ocorría polo que non te quitaba do que estabas lendo e te facía pensar logo, ao acabar co pequeno relato.

Unhas das frases " Por sorte non teñen idade para comprender que aquela sombra que planou sobre as súas cabezas durante un instante era a sombra mesma do sufrimento, da dor, da morte." Esta é unha de moitas e moitas que podes atopar e te fan pensar. Tamén pode ser por iso que atopei o libro tan atractivo.

Gustariame que o lerades, que non vos vai desilusionar. Pasaredes lendo un rato divertido, reflexionando, pensando, volvendo a ler esas frases que tanto chocan ao principio e resultan do mellor ao final. Mércores de Cinza paga a pena.