Barrotes dourados

Comentario de Carla González Silva


Barrotes dourados
Pascual Alapont
Xerais

Alexandre logo do falecemento da súa moza Carolina queda moi afectado, para el xa nada é o mesmo, a vida xa non lle ten sentido, vese só ante o mundo que o rodea e sen axuda de ninguén. Mentres Carolina se debatía entre a vida e a morte, Alexandre coñece no hospital a Nuria; unha moza que lle fala sobre unha organización na que apoian ao mundo Exipto e ofrécelle a que sepasase por ela.

Pasado un tempo Alexandre atopa na papeleira unha especie de folleto que Nuria lle dera e decide facerlle unha visita. Xa rematada a conferencia, Alexandrequedara abraiado e gustáralle moito o que se falara nela por iso seguiu indo as charlas e pouco a pouco foi formando parte da organización Papirus. O que Alexandre non sabía era que aquela organización en realidade era unha seita; que o único que

conseguirá fora volvelo confuso.

Xa pasado un tempo Alexandre era adicto a aquela seita, non podía vivir sen ela, e o peor era que estaba sometido ao poder e ao control do gobernador `` fillo de ptah ´´ que lograba cambiar a personalidade das persoas. É unha historia espectacular e impresionante porque nos mostra dalgunha maneira como están formadas as seitas e o prexudiciais que poden chegar a ser, causándonos problemas como lle ocorre ao personaxe desta historia. 

Reo

Comentario de Sergio Quinteiro Varela


Reo
Xesús Fraga
Galaxia

 

 

 

Este libro pareceume interesante porque o protagonista fala cun nivel coloquial que te envolve ata o final da historia. Gústame a palabra “Voçê” e a expresión “Voçê toleou?” que dixo Cora, que levan na miña cabeza moitos días.

Trata maioritariamente da loita entre dous grafiteiros (aínda que hai outro máis) que loitan por ver quen é o rei da cidade.

O que máis me gustou foi cando Reo bombardeaba  a cidade con potas, pezas e demais. Pero houbo algo que non me gustou: o final. Non entendín por que Chagui morreu.

En xeral, recoméndollo a outras persoas interesadas pola lectura así como polos temas da sociedade.

Poderosa

Comentario de Alba García

Poderosa
Sergio Klein
Xerais

 Sergio Klein, na súa  novela  Poderosa, publicada pola editorial Xerais, relátanos a historia dunha rapaza chamada Joana que soña con ser escritora. Nun momento da súa vida todo cambiará grazas á literatura.

     Joana sente que grazas os seus escritos o seu pasado cambiou para mellor. Isto lévaa a pensar que a través da escritura pode cambiar o seu presente.

       O personaxe principal é Joana. Os secundarios son a avoa, Nina, os pais de Joana, Xandi,a mestra e algúns compañeiros da súa clase.

      É a primeira novela que leo de Sergio Klein. Outras publicacións deste autor son a segunda parte de Poderosa e Un esqueleto inquieto.

      Este libro resultoume bastante sinxelo de ler, xa que trata de acontecementos dunha rapaza máis ou menos da miña idade, onde os sucesos que lle ocorren poderían chegar a ser unha situación da vida real. O léxico resultoume moi fácil de comprender o que axudou a que a lectura fora máis levadeira e entretida.

Reo

Comentario de Alberto Blanco


Reo
Xesús Fraga
Galaxia

 

 

O libro Reo de Xesús Fraga é unha novela que me gustou porque o tema que trata chamoume a atención.

En primeiro lugar, destacaría o vocabulario e as expresións que utiliza o autor porque son coñecidas e fáciles de entender para nós, a xuventude.

Dos personaxes os que máis me gustaron foron Rai e Sen pola forma de vestir e porque compoñían música como a que me gusta.

Tamén disfrutei dos enfrontamentos que tivo que pasar o protagonista para chegar a ser o rei da cidade, e por suposto da vella discoteca abandonada ou como eles lle chamaban a “A-100”.

O máis negativo foi cando Chagui aparece na “A-100” e se encontra con toda esa xente que viñera a presentación de DobreDose e reacciona violentamente.

Reo

Comentario de Raquel García


Reo
Xesús Fraga
Galaxia

 

 

 

   Reo é un libro que a dicir verdade nin me gustou nin me desgustou. Na miña opinión a este libro fáltalle algo, un tema controvertido, algo que manteña ao lector en suspense. Porque dende que empecei a lelo pareceume un libro moi monótono sen ningunha acción relevante que me empuxara con curiosidade a continuar léndoo.

  Dende o principio do libro ata case a métade o único que nos conta o libro é a vida de esa persoa á cal alcuman Reo, dos seus amigos, da súa afeción que é o graffiti e pouco máis... Comprendo que o libro vaia do significado dos graffitis,tags... e a arte e valor que teñen pero esa historia non chama moito a miña atención.

  O único interesante que pasou para min na historia foi a fuxida de Cora e Reo aínda que non dura moito tempo e o que pasa ao final na A-100. O que sucede con Reo cando o pillan facendo os tags non me resulta moi interesante.

 Con respecto aos personaxes que interveñen na historia (os amigos de Reo, Cora, os pais e o avó) deberían realizar funcións no libro máis importantes xa que ningún deles desenvolve un papel fundamental para a historia.

  A parte do final si que me gustou porque pasa algo que a verdade eu non esperaba, o único é que preferiría que o que pasou na A-100 se aclarara con máis detalles xa que é un dos temas interesantes que suceden na historia. Do que tamén me quedou curiosidade é do novo tagueador que intentaba desafiar a Reo e que ao final sucede que o novo tagueador que firmaba Oni pode resultar que só fora un espellismo de Reo.

Reo

Comentario de María Rodríguez González


Reo
Xesús Fraga
Galaxia

 

A temática da novela Reo vai de graffiteiros. Reo é o personaxe principal, un adolescente de 17 anos. Ía pintando por todos os lados o seu alcume REO, quería encher a cidade co seu nome, o contrario de seu avó que facía carteis de cine e nunca os asinaba, era un artista anónimo. Reo é consciente do valor que ten a historia e a arte, por iso nunca pintaba en monumentos ou algo que tivera valor patrimonial.

Este libro recolle temas moi actuais e nos que vivimos hoxe en día. Temas como a crise, amizade, drogas, familia, aventura amorosa, diversión e o rap.

Esta obra non me gustou moito aínda que me sinto identificada cando o avó fala co seu neto, Reo, dun xeito moi humano e con moito cariño aconsellándolle o seu futuro.