Barrotes dourados

Comentario de Carla González Silva


Barrotes dourados
Pascual Alapont
Xerais

Alexandre logo do falecemento da súa moza Carolina queda moi afectado, para el xa nada é o mesmo, a vida xa non lle ten sentido, vese só ante o mundo que o rodea e sen axuda de ninguén. Mentres Carolina se debatía entre a vida e a morte, Alexandre coñece no hospital a Nuria; unha moza que lle fala sobre unha organización na que apoian ao mundo Exipto e ofrécelle a que sepasase por ela.

Pasado un tempo Alexandre atopa na papeleira unha especie de folleto que Nuria lle dera e decide facerlle unha visita. Xa rematada a conferencia, Alexandrequedara abraiado e gustáralle moito o que se falara nela por iso seguiu indo as charlas e pouco a pouco foi formando parte da organización Papirus. O que Alexandre non sabía era que aquela organización en realidade era unha seita; que o único que

conseguirá fora volvelo confuso.

Xa pasado un tempo Alexandre era adicto a aquela seita, non podía vivir sen ela, e o peor era que estaba sometido ao poder e ao control do gobernador `` fillo de ptah ´´ que lograba cambiar a personalidade das persoas. É unha historia espectacular e impresionante porque nos mostra dalgunha maneira como están formadas as seitas e o prexudiciais que poden chegar a ser, causándonos problemas como lle ocorre ao personaxe desta historia. 

Barrotes dourados

Comentario de Cristina Costela Seara


Barrotes dourados
Pascual Alapont
Xerais

“Barrotes dourados” de Pascual Alapont é  un libro moi realista e común aos nosos días, xa que se dan situacións similares. Pareceume un libro moi interesante e que me fixo reflexionar sobre a morte dun ser querido. Neste caso a morte de Carolina causada por un accidente de tráfico. A vida segue, pero cando perdes a un ser querido, a vida ao teu arredor non ten moito sentido; xa que ninguén está preparado para algo así e despois diso só podes vivir dos recordos que che quedan desa persoa. E no caso de Alexandre, a morte da súa moza Carolina fai que el cambie de idea á hora de elixir a súa profesión e debido ao seu estado de ánimo, refuxiase en Papirus, rexeitando  que poidan ser uns estafadores ou unha seita.  Isto fai que se afaste da súa familia e amigos e que Papirus se convirta no máis importante da súa vida.

Tamén me fixo reflexionar sobre cómo enganan á xente, facendo que confíen neles, sendo todo unha artimaña e unha vez que entras alí non podes volver a saír e se non fas o que che mandan, danche malleiras e secuéstrante, meténdote nun espazo reducido.

Este libro empezoume a enganchar pola metade, cando Nuria intenta dicirlle algo á Alexandre e sempre deixa a frase a medias, creando ese misterio que fai que non deixes de seguir lendo e pasando páxinas, ata que descubras toda a verdade da asociación Papirus.

O que máis me sorprendeu foi o seu final, porque despois de que Nuria enganara a Alexandre (ou polo menos a min pareceumo) pedíndolle que formara parte da asociación e invitandoo á finca, aínda sabendo o que pasaba e como a trataban, el foi na súa busca  e rescatouna da horrible situación que estaba pasando para comezar a formar unha nova vida fóra de Papirus.

Penso que é un libro moi interesante, que reflicte temas moi actuais como a violencia de xénero e ademáis serve para coñecer un pouco máis a cultura exipcia.