Comentario de Nuria Lamazares Fernández
Eli Ríos
Remexido de patacas
Baía
ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

13/02/20
Remexido de patacas
Non sei moi ben como escribir sobre esta curiosa historia escrita por Eli Ríos. En apenas oitenta páxinas a autora conta unha historia na que a protagonista, chamada Ana, acaba cunha persoa que lle converte a súa vida nun pesadelo e xunto unha amiga chamada Pili, loita contra a súa liberdade.Penso que esta novela inclúe moita crítica e denuncia social, algún dos temas tratados son a violencia de xénero e o sistema social patriarcal no que vivimos.As protagonistas son as encargadas de por sobre a mesa varios temas e reflexións moi importantes, algo que me gustou moito dos persoaxes e que cada lector pódeos imaxinar dunha maneira ou doutra porque en ningún momento se describen.Neste caso Ana demostra ter un carácter moi forte e moita sangue fría.É difícil falar deste libro tan curtiño se facer ningún spoiler pero unha das cousas que máis me gustou foi que o fin deixa moitas dúbidas e cada lector pode imaxinar un fin para a historia distinto.
En resumo esta novela remexe moitos temas e emocións. O estilo de Eli Ríos, resultoume fluído o que fai que te metas máis na historia que conta.
Atoparalo en 3º ESO, Baía, Curso 19-20, Violencia de Xénero
05/03/19
22 segundos
22 segundos conta, dun xeito orixinal, a historia de Álex, un rapaz transexual, e como intenta descubrir quen é realmente.
Este mozo abre un blogue para compartir a súa vida, a súa infancia, e o seus sentimentos. Trata de dicirnos que non está enfermo e que debemos cambiar o pensamento da sociedade.
Percorre o camiño para conseguir o que se sente e o que quere co apoio do seu avó e de toda a súa familia.
O título “ 22 segundos “ fai referencia ao tempo que tarda o arquivo en subirse ás redes.
Como menciona o libro en varias ocasións, o que non se fala é coma se non existise e este tema debería falarse xa que é moi importante.
Empaticei un montón con Alex xa que fun quen de comprender a súa impotencia e frustración diante da súa situación.
É unha novela que recomendaría a varias idades xa que apoia a igualdade entre tod@s.
Atoparalo en 2º ESO, Disfora de xénero, Igualdade, Xerais
04/11/18
A balada dos unicornios

A balada dos unicornios
Ledicia Costas
Xerais
Cando empecei a ler este libro estiven a punto de deixalo, menos mal que non o fixen. Combina fantasía, maxia, un pouco de realidade... o que o fai xenial e marabilloso.
Ágata é a protagonista, encántame o seu carácter e a súa forma de ser, sempre perseguindo os seus soños, facendo todo o posible para non abandoar aos seus amigos e sendo unha persoa moi valente, xa que esa viaxe tan perigosa non a emprende calquera.
Odio as persoas como Cornelia, porque é egoísta e mala: só por envexa arríncalle os ollos á súa neta, onde ela tiña os poderes e temía que Ágata tivese máis poder ca ela.
En fin, este libro resultoume incrible e fantástico, recomendaríallo aos meus compañeiros e compañeiras.
Atoparalo en 2º ESO, Curso 18-19, Fantasía, Ledicia Costas, Xerais
03/11/18
A balada dos unicornios
Comentario de Olivia Rodríguez González
A balada dos unicornios
Ledicia Costas
Xerais
Encantoume este libro de maxia, por iso converteuse nun dos meus favoritos. O símbolo deste reino máxico que conta a historia son os unicornios, uns animais fantásticos que a min particularmente sempre me atraeron.
Eu identifícome con Ágata, a protagonista, porque me parece unha nena valente, xa que emprende unha viaxe moi perigosa, e xenerosa, proque non o fai por ela senón polo seu mellor amigo León. Ao mesmo tempo, odio a xente como Cornelia, porque é egísta e mala persoa: só por envexa arríncale os ollos á súa neta, neles tiña poderes máximos e ía ser a súa herdeira, e temía que acadasemías poder ca ela.
Eu recomendo este libro xa que é moi entretido e interesante.
Atoparalo en 2º ESO, Curso 18-19, Fantasía, Ledicia Costas, Xerais
22/10/18
A soidade do asasino

A soidade do asasino
Carlos G. Reigosa
Xerais
A pesar de que non son moi
afeccionada a ler libros de teatro si que de vez en cando leo algún; neste caso
encontrei este que me gustou polo seu título e en canto comecei a lelo
impactoume porque era un libro con vocabulario da vida cotiá que moita xente
utiliza pero que nos libros é moi raro encontrar: con isto refírome a palabrotas
e insultos.
.
O primeiro que fixen foi imaxinar o
lugar no que se encontran Víctor,o asasino, e Claudio, a súa vítima; o certo é que
é un lugar algo estraño para decidir matar a unha persoa.
Se te fixas na portada
do libro pódese observar a dous homes: cada un ten unha mancha de sangue; eu, ao
principio, non o entendía, xa que se supón que un morrería e o outro non, pero
cando les o final entendes perfectamente o porqué desa portada.
Víctor e Claudio eran completamente
descoñecidos pero cando comezan a falar xa non son dous estraños, e pouco a
pouco vanse descubrindo un ao outro. Isto fÍxome pensar moitas veces mentres lía
que Víctor non sería capaz de matar a Claudio, xa que encontraría nel un
confidente, pero pouco despois aparece unha terceira persoa, Helena, coa que eu
non contaba.
Eu diría que este libro é un deses
que pensas que vai ocorrer unha cousa e pasa todo o contrario, xoga co noso
pensamento, algo que me gusta moito dos libros; por iso eu recoméndollo a quen
guste libros que xoguen coa nosa mente.
Atoparalo en 4º ESO, Curso 18-19, Teatro, Xerais
04/06/18
Poetízate
Comentario de Lucía Fernández Cuíña
Poetízate
Fran Alonso
Xerais
"Poetízate" é unha compilación de poemas de Fran Alonso de todos/as os/as poetas galegos/as. A verdade é que paréceme que facer un único comentario de tantos poemas é moi difícil, pero vou intentar dar a miña opinión xeral.
Este libro agora mesmo é un dos meus preferidos, xa que aparte de darme conta do fermosa que é a poesía, fíxome rir, pensar e ás veces incluso me deu ganas de chorar. Porque este libro ao ser de temática tan variada mostra as diversas mentalidades que ten a xente, (sobre todo ao ser dende a época de Rosalía ata agora) e polo menos a min dáme a entender o que máis lle preocupa ou preocupaba a cada autor.
Bueno, en conclusión, recomendo moito este libro, xa que aínda que non sexa o más seinxelo de ler, é moi fermoso e axuda a reflexionar sobre todo dependendo da época da que sexa o autor. E creo que é moi necesario ler este libro, aínda que só sexa para enriquecerse culturalmente.
Atoparalo en Antoloxía poética, Xerais
03/06/18
Normal, diferente
Normal, diferente é unha novela da escritora Kristina Dunker. Naceu en Alemaña o 15 de xuño de 1973.
En
canto a esta novela, trata sobre unha moza de 17 anos, chamada Vera, tamén
coñecida como Speedy. Ela esta namorada dun mozo da súa idade chamado Jan.
Coñécense dende a infancia. De pequenos xogaban a ser exploradores ou
veterinarios.
Ela
fai todo o que esta na súa man para chamar a atención do mozo, pero este
semella non captar as sinais dela.
Un día
na clase de bioloxía, o mestre ten que repartir os traballos e hai un para unha
parella. Jan quereo , e polo tanto ela ofrecese voluntaria para axudarlle. O
profesor acepta.
Grazas
a este traballo comeza a xurdir a confianza entre ambos. Eles empezan a facerse
bos amigos e ata semella que algo máis. Speedy está moi contenta xa que cre que
xa o ten namorado dela.
É
importante indicar que Jan é unha rapaz tímido, non ten amigos e tampouco moza.
Os compañeiros do instituto métense con el as súas costas pola súa maneira de
ser. Por outro lado , el ten unha maneira distinta de vestir cós demais. Por
todo isto, hai algún que comeza a pensar que é homosexual, mais Speedy ignora
todos estes comentarios, pero o mesmo tempo tamén ten curiosidade por saber por
que el é así. Un día decide preguntarllo
e a el aféctalle a pregunta e ela enfadase con rapaz.
Chega
o día da exposición, el tarda en aparecer, pero ven. Ao rematar vai xunto a ela
e dalle un regalo de aniversario e dille que a vai convidar a un concerto. Speedy
xa pensa que o ten engaiolado, mais cando chega o día da “cita”, el lévaa a un
concerto gay. A moza enfadase , está decepcionada e dase de conta de que el
nunca a vai querer como parella. Aqueles compañeiros estaban no certo, Jan é
homosexual.
A
partir desta parte do libro, vemos como ela o acepta tal e como é , e se
converte nun gran apoio para el.
Esta
novela amosa moitos conceptos que hai na sociedade sobre este tema, como por
exemplo, a burla de algúns cara os homosexuais e incluso o rexeitamento por
parte dalgunhas persoas. É importante indicar ese cambio moral que se produce
na moza, xa que o comezo ela tampouco os aceptaba moito, mais cando descobre
que Jan pertence a eles, ela cambia a súa actitude e dase de conta de que eles
son iguais cos heterosexuais. Eles seguen sendo persoas.
Finalmente
, este libro pareceume interesante e incluso divertido. É unha novela que capta
a atención do lector desde o principio e ademais trae unha mensaxe moi
importante para poder convivir : hai que aceptar as persoas tal e como son.
Atoparalo en Amor, Galaxia, Sexualidade, Sociedade, Tradución
02/06/18
Amor é unha palabra coma outra calquera

Amor é unha palabra coma outra calquera
Francisco Castro
Galaxia
Para comezar,como podemos
observar,este libro fálanos do amor... pero non do amor que estades a
pensando, non é o amor romántico nin o que estamos acostumados a ver e ler nas
novelas románticas, senón que nos fala do amor que Carla, a protagonista neste
caso, sente, vive, soña, e sobre todo o amor que lle falta.
Carla é unha rapaza moi
insegura, que a partir de coller os seus cascos e saír a camiñar polas rúas de
Vigo, escoitando música, vólvese máis forte. Carla sentíase moi protexida pero no
momento que perde o seu punto de gravitación, neste caso o seu marido, empeza a
sufrir.
En tres días imos coñecer unha Carla totalmente distinta, xa que se converteu nunha persoa moi
independente.
Gustoume moito este libro, porque Carla amosa o poder que temos a mulleres, o poder que temos a elixir con
quen queremos estar e tamén o poder de facer o que realmente queremos facer, xa
que somos LIBRES.
Por último, quero recomendar este
libro a todas as mulleres que nalgún momento se sentiron mal e sufriron por
culpa da súa parella, e tamén a todas as rapazas que están a tempo de cambiar a
súa vida e empezar a crer en si mesmas.
01/06/18
O principiño
Ao ler este libro, unha dáse conta das diferenzas que hai entre vivir no mundo dos nenos ou dos adultos, e aínda que non sexa vivir, a ter ese pensamento.
Porque este libro fíxome darme conta de que non pasa nada por fracasar, ou simplemente non ser a mellor en algo, xa que simplemente temos que valorar as pequenas cousas e os pequenos momentos, pero sobretodo que non sempre somos o centro do mundo, que temos que mirar non só para nos, se non para os demais ou polo menos a xente que nos necesita.
Para rematar solo quero deixar claro que aunque non sexa o libro máis difícil do mundo, na miña opinión é un dos que máis ensinanzas ten, xa que da igual en que etapa da túa vida o leas, xa que sempre terá sentido. Sobretodo se o les cando eres adulto, xa que che vai facer abrir os ollos e vaste dar conta de que aunque te chamen infantil, pensar coma un neno non é o malo. Xa que cada un ten a súa personalidade, e aunque non sempre sexamos os mellores en algo o caso é intentalo, xa que o marabilloso de vivir é as diferenzas que hai entre cada un de nos.
28/05/18
Anagnórise
Comentario de Zerua Galego Insua
Anagnórise
Mª Victoria Moreno
Galaxia
Anagnórise
Mª Victoria Moreno
Galaxia
Anagnórise, de María Victoria Moreno, trata dunha muller que recolle na estrada a un rapaz chamado Nicolau Arís, que fai autostop coa intencion de chegar a Madrid, cargado cun quilo de haxix. O rapaz foxe do pasado e de si mesmo, pero a viaxe coa descoñecida, a cal garda o seu nome coma un tesouro, terá repercusión na súa vida.
É un libro que me gustou moito pola evolución de Nicolau. Como pouco a pouco vai aceptando as cousas e enfrontándose ao seu pasado.
Vese tamén como cambia a súa forma de pensar en canto ás mulleres, e en canto á rapaza que lle rompera o corazón. A relación que vai desenvolvendo coa conductora a medida que avanza a historia, está tratada dunha maneira que persoalmente encántame: pasa de desconfiar e non valorala a querela como unha amiga.
Gustoume todo deste libro, a redacción, a historia, os personaxes...
O único que me deixa un pouco triste, é a morte da compañeira de viaxe de Nicolau, que non puideran despedirse, e que Xulia, como se chamaba en realidade, o que Nicolau sabe por unha carta que ela lle deixa, non lle dixera quen era e por qué o coñecía tanto dunha forma menos traumática.
Atoparalo en Adolescencia, Galaxia
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)