Poetízate

Comentario de  Lucía Fernández Cuíña

Poetízate
Fran Alonso
Xerais

"Poetízate" é unha compilación de poemas de Fran Alonso de todos/as os/as poetas galegos/as. A verdade é que paréceme que facer un único comentario de tantos poemas é moi difícil, pero vou intentar dar a miña opinión xeral.
Este libro agora mesmo é un dos meus preferidos, xa que aparte de darme conta do fermosa que é a poesía, fíxome rir, pensar e ás veces incluso me deu ganas de chorar. Porque este libro ao ser de temática tan variada mostra as diversas mentalidades que ten a xente, (sobre todo ao ser dende a época de Rosalía ata agora) e polo menos a min dáme a entender o que máis lle preocupa ou preocupaba a cada autor.
Bueno, en conclusión, recomendo moito este libro, xa que aínda que non sexa o más seinxelo de ler, é moi fermoso e axuda a reflexionar sobre todo dependendo da época da que sexa o autor. E creo que é moi necesario ler este libro, aínda que só sexa para enriquecerse culturalmente.

Normal, diferente

Comentario de Noelia Ferreiro Reboredo

Normal, diferente

Kristina Dunker

Galaxia

 

Normal, diferente é unha novela da escritora Kristina Dunker. Naceu en Alemaña o 15  de xuño de 1973. 

En canto a esta novela, trata sobre unha moza de 17 anos, chamada Vera, tamén coñecida como Speedy. Ela esta namorada dun mozo da súa idade chamado Jan. Coñécense dende a infancia. De pequenos xogaban a ser exploradores ou veterinarios.

Ela fai todo o que esta na súa man para chamar a atención do mozo, pero este semella non captar as sinais dela.

Un día na clase de bioloxía, o mestre ten que repartir os traballos e hai un para unha parella. Jan quereo , e polo tanto ela ofrecese voluntaria para axudarlle. O profesor acepta.

Grazas a este traballo comeza a xurdir a confianza entre ambos. Eles empezan a facerse bos amigos e ata semella que algo máis. Speedy está moi contenta xa que cre que xa o ten namorado dela.

É importante indicar que Jan é unha rapaz tímido, non ten amigos e tampouco moza. Os compañeiros do instituto métense con el as súas costas pola súa maneira de ser. Por outro lado , el ten unha maneira distinta de vestir cós demais. Por todo isto, hai algún que comeza a pensar que é homosexual, mais Speedy ignora todos estes comentarios, pero o mesmo tempo tamén ten curiosidade por saber por que el é así. Un día decide  preguntarllo e a el aféctalle a pregunta e ela enfadase con rapaz.

Chega o día da exposición, el tarda en aparecer, pero ven. Ao rematar vai xunto a ela e dalle un regalo de aniversario e dille que a vai convidar a un concerto. Speedy xa pensa que o ten engaiolado, mais cando chega o día da “cita”, el lévaa a un concerto gay. A moza enfadase , está decepcionada e dase de conta de que el nunca a vai querer como parella. Aqueles compañeiros estaban no certo, Jan é homosexual.

A partir desta parte do libro, vemos como ela o acepta tal e como é , e se converte nun gran apoio para el.

Esta novela amosa moitos conceptos que hai na sociedade sobre este tema, como por exemplo, a burla de algúns cara os homosexuais e incluso o rexeitamento por parte dalgunhas persoas. É importante indicar ese cambio moral que se produce na moza, xa que o comezo ela tampouco os aceptaba moito, mais cando descobre que Jan pertence a eles, ela cambia a súa actitude e dase de conta de que eles son iguais cos heterosexuais. Eles seguen sendo persoas.

Finalmente , este libro pareceume interesante e incluso divertido. É unha novela que capta a atención do lector desde o principio e ademais trae unha mensaxe moi importante para poder convivir : hai que aceptar as persoas tal e como son.

Amor é unha palabra coma outra calquera

Comentario de Carlota Vázquez Pacheco


Amor é unha palabra coma outra calquera
Francisco Castro
Galaxia

Para comezar,como podemos observar,este libro fálanos do amor... pero non do amor que estades a pensando, non é o amor romántico nin o que estamos acostumados a ver e ler nas novelas románticas, senón que nos fala do amor que Carla, a protagonista neste caso, sente, vive, soña, e sobre todo o amor que lle falta.

Carla é unha rapaza moi insegura, que a partir de coller os seus cascos e saír a camiñar polas rúas de Vigo, escoitando música, vólvese máis forte. Carla sentíase moi protexida pero no momento que perde o seu punto de gravitación, neste caso o seu marido, empeza a sufrir.

En tres días imos coñecer unha Carla totalmente distinta, xa que se converteu nunha persoa moi independente.

Gustoume moito este libro, porque Carla amosa o poder que temos a mulleres, o poder que temos a elixir con quen queremos estar e tamén o poder de facer o que realmente queremos facer, xa que somos LIBRES.

Por último, quero recomendar este libro a todas as mulleres que nalgún momento se sentiron mal e sufriron por culpa da súa parella, e tamén a todas as rapazas que están a tempo de cambiar a súa vida e empezar a crer en si mesmas.

O principiño

Comentario de  Lucía Fernandez Cuiña


O principiño
Saint-Exupery
Galaxia

Ao ler este libro, unha dáse conta das diferenzas que hai entre vivir no mundo dos nenos ou dos adultos, e aínda que non sexa vivir, a ter ese pensamento.
Porque este libro fíxome darme conta de que  non pasa nada por fracasar, ou simplemente non ser a mellor en algo, xa que simplemente temos que valorar as pequenas cousas e os pequenos momentos, pero sobretodo que non sempre somos o centro do mundo,  que temos que mirar non só para nos, se non para os demais ou polo menos a xente que nos necesita.
Para rematar solo quero deixar claro que aunque non sexa o libro máis difícil do mundo, na miña opinión é un dos que máis ensinanzas ten, xa que da igual en que etapa da túa vida o leas, xa que sempre terá sentido. Sobretodo se o les cando eres adulto, xa que che vai facer abrir os ollos e vaste dar conta de que aunque te chamen infantil, pensar coma un neno non é o malo. Xa que cada un ten a súa personalidade, e aunque non sempre sexamos os mellores en algo o caso é intentalo, xa que o marabilloso de vivir é as diferenzas que hai entre cada un de nos.

Anagnórise

Comentario de Zerua Galego Insua

Anagnórise
Mª Victoria Moreno
Galaxia

Anagnórise, de María Victoria Moreno, trata dunha muller que recolle na estrada a un rapaz chamado Nicolau Arís, que fai autostop coa intencion de chegar a Madrid, cargado cun quilo de haxix. O rapaz foxe do pasado e de si mesmo, pero a viaxe coa descoñecida, a cal garda o seu nome coma un tesouro, terá repercusión na súa vida.

É un libro que me gustou moito pola evolución de Nicolau. Como pouco a pouco vai aceptando as cousas e enfrontándose ao seu pasado. 

Vese tamén como cambia a súa forma de pensar en canto ás mulleres, e en canto á rapaza que lle rompera o corazón. A relación que vai desenvolvendo coa conductora a medida que avanza a historia, está tratada dunha maneira que persoalmente encántame: pasa de desconfiar e non valorala a querela como unha amiga. 

Gustoume todo deste libro, a redacción, a historia, os personaxes... 

O único que me deixa un pouco triste, é a morte da compañeira de viaxe de Nicolau, que non puideran despedirse, e que Xulia, como se chamaba en realidade, o que Nicolau sabe por unha carta que ela lle deixa, non lle dixera quen era e por qué o coñecía tanto dunha forma menos traumática.

Anagnórise

Comentario de Sara Granja Sanmartín


Anagnórise
Mª Victoria Moreno
Galaxia

A historia de Anagnórise presenta a Nicolau Arís, un rapaz que decide fuxir de casa e, aínda que as súas ideas eran distintas, remata viaxando no coche dunha muller camiño de Madrid. A partir dese momento comezará unha viaxe, non só polas beirarrúas de España, senón tamén polos pensamentos, dúbidas e recordos do protagonista.

Non é fácil comezar a ler este libro. Ao principio, mentres un non se acostuma á narración e ó ritmo da historia, pode resultar un pouco lento e ás veces tamén aburrido. Aínda así, a historia non tarda en volverse máis áxil, sendo fácil de rematar canto antes.

En canto á trama, toda transcorre nunha viaxe, e, ademais do pasado de Nicolau e o misterio da muller que viaxa con el, non ocorre nada realmente importante. O libro, na súa maioría, consiste no desenvolvemento das personaxes e en como Nicolau entende outra maneira de ver o mundo.

Por último, o final. A grande anagnórise do libro aparece nas últimas páxinas, e aínda que é algo que cambia completamente a forma de ver a historia, é bastante predicible.

En conclusión, o libro gustoume, pero aínda así non o recomendaría.

O diario violeta de Carlota

Comentario de Sara Granja


O diario violeta de Carlota
Gemma Lienas
Galaxia

  

 

 

Este libro non conta ningunha historia. Non sucede ningunha aventura e a historia non segue un eixe cronolóxico moi marcado.

No seu lugar, O diario violeta de Carlota mostra como, aínda que actualmente pensemos que está superado, segue habendo machismo na nosa sociedade, e de que se prestamos un pouco de atención, veremos moitas inxustizas que antes parecían normais.

É o libro perfecto para abrir os ollos a todo o mundo e que, como Carlota, poñamos os lentes violetas. Un gran libro para iniciarse no feminismo e para entender a importancia e o significado do movemento.

Aínda que estou de acordo cas ideas que dá, debo dicir que non me rematou de gustar a forma na que se fala dos ideais de beleza femininos na industria da moda, non pola idea que transmite, senón polas palabras que utiliza.

De todas maneiras, penso que este é un libro moi recomendable e, na miña opinión, debería ser lido de maneira obrigatoria nos institutos.

A soidade do asasino

Comentario de Alba Gómez Barros


A soidade do asasino
Carlos G. Reigosa
Xerais

Unha dialéctica entre a vítima e o asasino na que os dous comezan a falar e sucede algo inevitable, deixan de ser dous descoñecidos. Pouco a pouco van descubrindo as súas verdadeiras identidades e isto fai que a acción demore ata un final incerto. Pode o asasino deixar de selo? Pode a vítima evitar o seu fatal destino?

Cómpre resaltar que este libro enganchoume na súa lectura dende un primeiro momento, xa que me mantivo nun estado de intriga dende a primeira páxina. Durante todo momento tiven unha gran curiosidade por un final que dende a miña perspectiva variaba a cada paso que transcorría a historia.

Ademais da trama principal, parecéronme moi entretidas as historias secundarias que lle daban unha explicación ao enfrontamento entre a vítima e o asasino.

O feito de que este libro tivera dous personaxes paréceme un punto positivo, xa que logra narralo mellor e dunha forma incrible.

En conclusión A soidade do asasino gustoume moito e pareceume un bo libro. A pesar de que as pezas teatrais e o misterio non é o meu, o autor logrou espertar o meu interese.