Remexido de patacas

Comentario de Nuria Lamazares Fernández



Eli Ríos
Remexido de patacas
Baía

Non sei moi ben como escribir sobre esta curiosa historia escrita por Eli Ríos. En apenas oitenta páxinas a autora conta unha historia na que a protagonista, chamada Ana, acaba cunha persoa que lle converte a súa vida nun pesadelo e xunto unha amiga chamada Pili, loita contra a súa liberdade.Penso que esta novela inclúe moita crítica e denuncia social, algún dos temas tratados son a violencia de xénero e o sistema social patriarcal no que vivimos.As protagonistas son as encargadas de por sobre a mesa varios temas e reflexións moi importantes, algo que me gustou moito dos persoaxes  e que cada lector pódeos imaxinar dunha maneira ou doutra porque en ningún momento se describen.Neste caso Ana demostra ter un carácter moi forte e moita sangue fría.É difícil falar deste libro tan curtiño se facer ningún spoiler pero unha das cousas que máis me gustou foi que o fin deixa moitas dúbidas e cada lector pode imaxinar un fin para a historia distinto.

En resumo  esta novela remexe moitos temas e emocións. O estilo de Eli Ríos, resultoume fluído o que fai que te metas máis na historia que conta.

22 segundos

Comentario de Nuria Lamazares

22 segundos
Eva Mejuto
Xerais

 

 

 

22 segundos  conta, dun xeito orixinal, a historia de Álex, un rapaz transexual, e como intenta descubrir quen é realmente.

Este mozo  abre un blogue para compartir a súa vida, a súa infancia, e o seus sentimentos. Trata de dicirnos que non está enfermo e  que debemos cambiar o pensamento da sociedade.

Percorre o camiño para conseguir o que se sente e o que quere co apoio do seu avó e de toda a súa familia.

O título “ 22 segundos “ fai referencia ao tempo que tarda o arquivo en subirse ás redes.

Como menciona o libro en varias ocasións, o que non se fala é coma se non existise e este tema debería falarse xa que é moi importante.

Empaticei un montón con Alex  xa que fun quen de comprender a súa impotencia e frustración diante da súa situación.

É unha novela que recomendaría a varias idades xa que apoia a igualdade entre tod@s.

 

A balada dos unicornios

Comentario de Nuria Lamazares Fernández


 
A balada dos unicornios
Ledicia Costas
Xerais

Cando empecei a ler este libro estiven a punto de deixalo, menos mal que non o fixen. Combina fantasía, maxia, un pouco de realidade... o que o fai xenial e marabilloso.

Ágata é a protagonista, encántame o seu carácter e a súa forma de ser, sempre perseguindo os seus soños, facendo todo o posible para non abandoar aos seus amigos e sendo unha persoa moi valente, xa que esa viaxe tan perigosa non a emprende calquera.

Odio as persoas como Cornelia, porque é egoísta e mala: só por envexa arríncalle os ollos á súa neta, onde ela tiña os poderes e temía que Ágata tivese máis poder ca ela.

En fin, este libro resultoume incrible e fantástico, recomendaríallo aos meus compañeiros e compañeiras.

A balada dos unicornios

Comentario de Olivia Rodríguez González




 
A balada dos unicornios
Ledicia Costas
Xerais

Encantoume este libro de maxia, por iso converteuse nun dos meus favoritos. O símbolo deste reino máxico que conta a historia son os unicornios, uns animais fantásticos que a min particularmente sempre me atraeron.

Eu identifícome con Ágata, a protagonista, porque me parece unha nena valente, xa que emprende unha viaxe moi perigosa, e xenerosa, proque non o fai por ela senón polo seu mellor amigo León. Ao mesmo tempo, odio a xente como Cornelia, porque é egísta e mala persoa: só por envexa arríncale os ollos á súa neta, neles tiña poderes máximos e ía ser a súa herdeira, e temía que acadasemías poder ca ela.

Eu recomendo este libro xa que é moi entretido e interesante.

A soidade do asasino

Comentario de Rocío Donsión Ferreiro

A soidade do asasino
Carlos G. Reigosa
Xerais

A pesar de que non son moi afeccionada a ler libros de teatro si que de vez en cando leo algún; neste caso encontrei este que me gustou polo seu título e en canto comecei a lelo impactoume porque era un libro con vocabulario da vida cotiá que moita xente utiliza pero que nos libros é moi raro encontrar: con isto refírome a palabrotas e insultos.

.

O primeiro que fixen foi imaxinar o lugar no que se encontran Víctor,o asasino, e Claudio, a súa vítima; o certo é que é un lugar algo estraño para decidir matar a unha persoa. 

Se te fixas na portada do libro pódese observar a dous homes: cada un ten unha mancha de sangue; eu, ao principio, non o entendía, xa que se supón que un morrería e o outro non, pero cando les o final entendes perfectamente o porqué desa portada.

Víctor e Claudio eran completamente descoñecidos pero cando comezan a falar xa non son dous estraños, e pouco a pouco vanse descubrindo un ao outro. Isto fÍxome pensar moitas veces mentres lía que Víctor non sería capaz de matar a Claudio, xa que encontraría nel un confidente, pero pouco despois aparece unha terceira persoa, Helena, coa que eu non contaba.

Eu diría que este libro é un deses que pensas que vai ocorrer unha cousa e pasa todo o contrario, xoga co noso pensamento, algo que me gusta moito dos libros; por iso eu recoméndollo a quen guste libros que xoguen coa nosa mente.

 

Poetízate

Comentario de  Lucía Fernández Cuíña

Poetízate
Fran Alonso
Xerais

"Poetízate" é unha compilación de poemas de Fran Alonso de todos/as os/as poetas galegos/as. A verdade é que paréceme que facer un único comentario de tantos poemas é moi difícil, pero vou intentar dar a miña opinión xeral.
Este libro agora mesmo é un dos meus preferidos, xa que aparte de darme conta do fermosa que é a poesía, fíxome rir, pensar e ás veces incluso me deu ganas de chorar. Porque este libro ao ser de temática tan variada mostra as diversas mentalidades que ten a xente, (sobre todo ao ser dende a época de Rosalía ata agora) e polo menos a min dáme a entender o que máis lle preocupa ou preocupaba a cada autor.
Bueno, en conclusión, recomendo moito este libro, xa que aínda que non sexa o más seinxelo de ler, é moi fermoso e axuda a reflexionar sobre todo dependendo da época da que sexa o autor. E creo que é moi necesario ler este libro, aínda que só sexa para enriquecerse culturalmente.

Normal, diferente

Comentario de Noelia Ferreiro Reboredo

Normal, diferente

Kristina Dunker

Galaxia

 

Normal, diferente é unha novela da escritora Kristina Dunker. Naceu en Alemaña o 15  de xuño de 1973. 

En canto a esta novela, trata sobre unha moza de 17 anos, chamada Vera, tamén coñecida como Speedy. Ela esta namorada dun mozo da súa idade chamado Jan. Coñécense dende a infancia. De pequenos xogaban a ser exploradores ou veterinarios.

Ela fai todo o que esta na súa man para chamar a atención do mozo, pero este semella non captar as sinais dela.

Un día na clase de bioloxía, o mestre ten que repartir os traballos e hai un para unha parella. Jan quereo , e polo tanto ela ofrecese voluntaria para axudarlle. O profesor acepta.

Grazas a este traballo comeza a xurdir a confianza entre ambos. Eles empezan a facerse bos amigos e ata semella que algo máis. Speedy está moi contenta xa que cre que xa o ten namorado dela.

É importante indicar que Jan é unha rapaz tímido, non ten amigos e tampouco moza. Os compañeiros do instituto métense con el as súas costas pola súa maneira de ser. Por outro lado , el ten unha maneira distinta de vestir cós demais. Por todo isto, hai algún que comeza a pensar que é homosexual, mais Speedy ignora todos estes comentarios, pero o mesmo tempo tamén ten curiosidade por saber por que el é así. Un día decide  preguntarllo e a el aféctalle a pregunta e ela enfadase con rapaz.

Chega o día da exposición, el tarda en aparecer, pero ven. Ao rematar vai xunto a ela e dalle un regalo de aniversario e dille que a vai convidar a un concerto. Speedy xa pensa que o ten engaiolado, mais cando chega o día da “cita”, el lévaa a un concerto gay. A moza enfadase , está decepcionada e dase de conta de que el nunca a vai querer como parella. Aqueles compañeiros estaban no certo, Jan é homosexual.

A partir desta parte do libro, vemos como ela o acepta tal e como é , e se converte nun gran apoio para el.

Esta novela amosa moitos conceptos que hai na sociedade sobre este tema, como por exemplo, a burla de algúns cara os homosexuais e incluso o rexeitamento por parte dalgunhas persoas. É importante indicar ese cambio moral que se produce na moza, xa que o comezo ela tampouco os aceptaba moito, mais cando descobre que Jan pertence a eles, ela cambia a súa actitude e dase de conta de que eles son iguais cos heterosexuais. Eles seguen sendo persoas.

Finalmente , este libro pareceume interesante e incluso divertido. É unha novela que capta a atención do lector desde o principio e ademais trae unha mensaxe moi importante para poder convivir : hai que aceptar as persoas tal e como son.

Amor é unha palabra coma outra calquera

Comentario de Carlota Vázquez Pacheco


Amor é unha palabra coma outra calquera
Francisco Castro
Galaxia

Para comezar,como podemos observar,este libro fálanos do amor... pero non do amor que estades a pensando, non é o amor romántico nin o que estamos acostumados a ver e ler nas novelas románticas, senón que nos fala do amor que Carla, a protagonista neste caso, sente, vive, soña, e sobre todo o amor que lle falta.

Carla é unha rapaza moi insegura, que a partir de coller os seus cascos e saír a camiñar polas rúas de Vigo, escoitando música, vólvese máis forte. Carla sentíase moi protexida pero no momento que perde o seu punto de gravitación, neste caso o seu marido, empeza a sufrir.

En tres días imos coñecer unha Carla totalmente distinta, xa que se converteu nunha persoa moi independente.

Gustoume moito este libro, porque Carla amosa o poder que temos a mulleres, o poder que temos a elixir con quen queremos estar e tamén o poder de facer o que realmente queremos facer, xa que somos LIBRES.

Por último, quero recomendar este libro a todas as mulleres que nalgún momento se sentiron mal e sufriron por culpa da súa parella, e tamén a todas as rapazas que están a tempo de cambiar a súa vida e empezar a crer en si mesmas.

O principiño

Comentario de  Lucía Fernandez Cuiña


O principiño
Saint-Exupery
Galaxia

Ao ler este libro, unha dáse conta das diferenzas que hai entre vivir no mundo dos nenos ou dos adultos, e aínda que non sexa vivir, a ter ese pensamento.
Porque este libro fíxome darme conta de que  non pasa nada por fracasar, ou simplemente non ser a mellor en algo, xa que simplemente temos que valorar as pequenas cousas e os pequenos momentos, pero sobretodo que non sempre somos o centro do mundo,  que temos que mirar non só para nos, se non para os demais ou polo menos a xente que nos necesita.
Para rematar solo quero deixar claro que aunque non sexa o libro máis difícil do mundo, na miña opinión é un dos que máis ensinanzas ten, xa que da igual en que etapa da túa vida o leas, xa que sempre terá sentido. Sobretodo se o les cando eres adulto, xa que che vai facer abrir os ollos e vaste dar conta de que aunque te chamen infantil, pensar coma un neno non é o malo. Xa que cada un ten a súa personalidade, e aunque non sempre sexamos os mellores en algo o caso é intentalo, xa que o marabilloso de vivir é as diferenzas que hai entre cada un de nos.

Anagnórise

Comentario de Zerua Galego Insua

Anagnórise
Mª Victoria Moreno
Galaxia

Anagnórise, de María Victoria Moreno, trata dunha muller que recolle na estrada a un rapaz chamado Nicolau Arís, que fai autostop coa intencion de chegar a Madrid, cargado cun quilo de haxix. O rapaz foxe do pasado e de si mesmo, pero a viaxe coa descoñecida, a cal garda o seu nome coma un tesouro, terá repercusión na súa vida.

É un libro que me gustou moito pola evolución de Nicolau. Como pouco a pouco vai aceptando as cousas e enfrontándose ao seu pasado. 

Vese tamén como cambia a súa forma de pensar en canto ás mulleres, e en canto á rapaza que lle rompera o corazón. A relación que vai desenvolvendo coa conductora a medida que avanza a historia, está tratada dunha maneira que persoalmente encántame: pasa de desconfiar e non valorala a querela como unha amiga. 

Gustoume todo deste libro, a redacción, a historia, os personaxes... 

O único que me deixa un pouco triste, é a morte da compañeira de viaxe de Nicolau, que non puideran despedirse, e que Xulia, como se chamaba en realidade, o que Nicolau sabe por unha carta que ela lle deixa, non lle dixera quen era e por qué o coñecía tanto dunha forma menos traumática.