ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

02/05/16

Masculino singular

Comentario de Francisco Rodríguez



Masculino singular
Carlos Negro
Xerais





Este é por desgraza, só o cuarto libro que leo deste magnífico autor, e digo só porque a cada libro que leo increméntanse as miñas as gañas de ler outra marabillosa creación de Carlos Negro. Neste caso foi Masculino Singular o libro que lin e a verdade é que me parece un libro perfecto para enseñarlles ás novas xeracións como rachar definitivamente cos estereotipos ou cos problemas de machismo ou a violencia de xénero que tanto dano fan á nosa sociedade e que son un problema gravísimo que estase intentado remendar pero sen conseguilo ata o momento. Esta denuncia cara estes problemas son visibles dende a primeira palabra ata a última, o que fai deste poemario un libro moi reivindicativo pero que á súa vez ten ese toque carlista que introduce ese humor tan bonito que che saca ese sorriso bobo que é tan máxico e que creo que é unha das intencións do autor ao crear unha marabilla coma esta. Tamén pareceume interesantísimo a mestura que fai de todo tipos de poemas : en verso, en prosa, acrónimos.......
Un rasgo que simboliza o bo deste libro é o complicado que é para min escoller os mellores poemas xa que todos esconden un mensaxe oculto que Carlos quere que encontremos nós, os lectores, e que eu, polo menos nuns cantos poemas, penso que conseguín sacar do papel esa mensaxe tan preciada. Aínda que me resultou realmente complexo conseguín facer un pequeno resumo dos poemas que, por estética ou por contido, máis me chamaron a atención: para comezar, "Baldosas". Un poema perfecto baixo o meu punto de vista xa que combina unha estética moi atractiva que dende un primeiro vistazo xa me chamou a atención cun contido que eu polo menos entendín á primeira e que me cautivou especialmente. Baixo o meu punto de vista cada baldosa representa un paso, un paso dunha muller, coma indican os artigos do poema, un paso que representa unha tarde nubrada e gris en calquera casa, un paso que representa o camiño cara o maltrato, un paso que denuncia todas estas situacións que por desgarza estan a ocorrer nesta sociedade con relativa frecuencia. O segundo poema que quero destacar é unha parella de poemas que me marcaron realmente, "Toy Story I e II" son diferentes, cunha linguaxe moi doada consegue dicir algo moi complexo, consegue rachar definitivamente con todos os estereotipos que dende pequenos, nos inculcan ás veces sen querelo. En "Toy Story I" eu entendín a situación de que unha mamá regálalle ó seu fillo/a un tractor verde cun boneco ca pinta se lle ten reservada para o home (pantalón,bigote,granxeiro....), e en "Toy Story II" dase a situación contraria xa que un papá regálalle ao seu fillo/a unha boneca ca pinta reservada para unha muller (trenzas,rosa, sen bigote nin pantalón....). Neste poema chamoume realmente a atención de que en ningún momento se especifica se o regalo recibido por cada pai é para unha nena ou para un neno; penso que ahí (xunto cos últimos versos de ambos os poemas que a min sorprenderonme xa que fai unha denuncia escandalosa) é onde se realiza a maior denuncia de estereotipos do poema xa que en principio e no establecido "o corrente" o regalo da nai iría destinado cara un neno e o do pai cara unha nena pero Carlos deixao no aire para que o lector se de conta de que non ter porqué ser así. Outros poemas que me chamaron realmente a atención foi o de "O Muro" xa que volve a rachar cos estereotipos que nos inculcan desde nenos, e que ademais é un poema que me chamou moito a atención estéticamente. O de " Poética da hora do afeitado" xa que é coma unha burla en forma de enorme ironía da virilidade dos homes mediante o afeitado ou o feito de afeitarse. Ou os de " Codigo de Barras", "Just for Men" e "Delfos".
Sen embargo e por degraza houbo algúns pomas que non conseguín atopar o mensaxe que Carlos mandaba, como é no caso dos poemas: "Materia Estelar", "Batman y Robin " e "Puntos de Fuga".
En definitiva un libro de 9,5 que estou seguro que volverei ler para tentar descifrar eses poemas que ata o momento aínda se me resistiron.

Sen comentarios