Engurras

Comentario de Telmo García



Engurras
Paco Roca
El Patito editorial

Este pequeno cómic gustoume moito porque faite ver que os anos pasan para todos, e que as súas consecuencias están aí esperando por nós.

A Emilio diagnostícanlle alzhéimer e dende entón todo cambia para el, xa que a enfermidade obriga aos seus fillos a internalo. Comeza nese momento unha loita entre o Emilio que foi e o Emilio que agora é; entre o home activo do pasado  e o home perdido no olvido do presente.

Esta obra invita a reflexionar sobre o paso do tempo, sobre o  valor da amizade e a infinita soidade que viven algunhas persoas maiores. Cando tes quince anos non pensas en nada do que reflicte este cómic, por iso me encantou lelo, porque me abriu os ollos sobre a vida dos nosos vellos.

Tiven cando o lin unha sensación entre doce e amarga, un gústame e non me gusta ao mesmo tempo porque o libro mostra as facetas máis crueis da vellez como a falta de cariño dos fillos hacia aos pais, os abusos da xente cos velliños e a falta de compañeirismo que a personaxe de Miguel simboliza claramente. A situación que vive a velliña Rosario, vítima do abuso de Miguel,  anoxoume moito. 

Sen embargo, dentro das miserias de sentimentos que mostra o libro, tamén hai unha mensaxe positiva: o amor e a compañía fan máis levadeira a vellez. Ata un malo coma Miguel acaba buscando un amigo e sacrificando todo por estar con el. Ao final da vida parece que o único que nos importa é  non estar só e sentir que alguén nos quere.

Un cómic que eu recomendaría para xente nova e xente vella.