Poetizándonos (III)

 Vanesa Lalin: 

1.           O poema máis divertido de todo o libro foi: Televisión de Manual Rivas ( Ningún Cisne ) porque  a nai do protagonista pensa na pobre señora que tera  que fregar todo o chan do Empire State en vez de asombrarse polo bonito que é ese  monumento .

2.           O poema máis atrevido de todo o libro foi: Quero sentarme de Lupe Gómez ( Os teus dedos na miña braga con regra ) porque me transmite ideas moi extrovertidas  que me fan dar conta de que o protagonista do poema debía ser moi valente . 

3.           O poema máis sorprendente de todo o libro foi : Sombras de Xosé María Álvarez Cáccamo ( Lúa de pan  ) porque nos acaba deixando cun final aberto , no cal a nosa imaxinación empeza a crear un monstro a través das  palabras do poema . E tamén porque é unha das poucas obras nas que parece que volves a ser un meniño inventando monstros imaxinarios .

                       

4.                   O poema máis sentimental de todo o libro foi : Xaneiro 1972 , II de Celso Emilio Ferreiro ( Onde o mundo se chama Celanova ) porque me parece moi bonito a maneira na cal o autor espresa os seus sentimentos de amor de cara a súa namorada Moraima .

5.           O poema máis misterioso de todo o libro foi : Máis que un poema de Chus Pato ( Nínive )  porque a autora ten unha forma moi rara de expresarse , xa que para elo ela usa soamente dou versos que deixan a xente ca boca aberta como se esperaran algo máis .

6.           O poema máis erótico de todo o libro foi : Cerámica de Lupe Gómez (Pornografía) porque con él podemos dar renda solta a nosa imaxinación máis reprimida.

7.           O poema máis amoroso de todo o libro foi :Deitado frente ao mar de Celso Emilio Ferreiro ( longa noite de pedra ) porque é  un  poema que fala do amor hacia Galicia .

8.           .. O poema máis triste de todo o libro foi: Ósos de muller de Marta Dacosta ( As amantes de  Hamlet )   porque nel dise todo o sufrimento que ten que pasar unha muller ao longo da súa vida , e os malos momentos que nela pasa .

9.           O poema máis alegre de todo o libro foi : O año pitaño de X. M. Álvarez Blázquez ( Roseira do teu mencer )  porque cando me poño a e lelo alegrate e dache ganas de  saltar e rir sen parar .

10.        O poema máis rítmico de todo o libro foi : Subiote de Xosé Neira Vilas (Cantarolas ) porque me pareceu moi boa a idea de combinar versos de unha palabra ou como máximo duas . Ademáis o poema ten un pequeno toque de musicalidade.

O meu poema preferido  é :      Quérote como o gato que durmía

                                                        a carón da lareira ,

                                                        despistadamente

                                                        pero cun ollo no rato .

De Raúl Gómez Pato ( Choiva , vapor e velocidade ) , neste gústame moito a maneira na que o autor se dirixe o amor , que en verdade ten razón , xa que todos os namorados andan co ollo na súa namorada . E ademáis o poeta ten una forma moi particular de representar o amor , debido a que utiliza animais en vez de persoas para facer isto , o cal me parece moi divertido. O lelo faime sentir o bonito que é o amor , e as moitas formas divertidas coas  que se pode representar .

O poema que menos menos me gusta é :     “ Lapidadas “

                    Como ovellas que van o matadeiro

                    camiñades as serdes lapidadas

                    en reas , silenciosas e humilladas ,

                   baixo a mirada atenta do carneiro …….

De Marica Campo ( Mulleres ) ,  este non me gusta nada xa que me fai sentir os malos que poden chegar a ser os homes maltratando así as mulleres . Penso que seguramente este poema intenta defender as mulleres , a mín esta idea paréceme boa , pero o que non me gusta deste poema e que me  fai recordar todas as mulleres que cada minuto son maltratadas no mundo , e que calan por medo a que os seus maridos lles sigan pegando , debido a esto non me agrada moito o poema .

Julia Cacheda Couto:

-O poema máis divertido de todo o libro foi "O preguntón" de Celso Emilio Ferreiro porque ten un final que me fixo rir.

-O poema máis atrevido de todo o libro foi "Escelsior" pola forma na que esta escrito.

-O poema máis sorprendente de todo o libro foi "O que máis me gusta da poesía" porque non me esperaba atopar nada así neste libro e ten razón,o 90% da literatura deberían ser silencios.

-O poema máis misterioso de todo o libro foi "máis que un poema" porque nesas tres palabras agocha moito máis.

-O poema máis erótico de todo o libro foi "Sostívente nunca gasa de ás de gaviota" porque fala de temas sexúais con palabras distintas.

-O poema máis sentimental de todo o libro foi "Cando ela dorme" porque a forma na que describe o que sente faite suspirar.

-O poema máis amoroso de todo o libro foi "Domingo 18" porque mostra como a persona indicada faiche perder os papéis.

-O poema máis triste de todo o libro foi "Agora" porque tan pronto o lees faiseche un nudo terrible no estómago.

-O poema máis alegre de todo o libro foi "Power Racing Love" porque a forma na que fala do amor faite sorrir.

-O poema que máis rítmico de todo o libro foi "Sombras" porque é remotamente imposible que non o leas cantando. 

O meu poema favorito é "Agora" porque e o único que remateí de ler e reeleíno unha, outra e outra vez, porque me sinto identificada con el e de todos os que lín é o que máis me transmite.

Non podo escoller o poema que menos me guste porque non hai ningún ao que poda definir como "o peor" xa que non hai nin un só tan terriblemente malo.

Alberto Blanco:

1- O poema máis divertido de todo o libro foi  Cociño a todas horas para precipitar os alimanetos cruz de María do Cebreiro porque converte en poesía unha receita de cociña.

2- O poema máis atrevido de todo o libro foi O poéma é unha pedra na cabeza de Ronseltz porque fala dos “perigos” da poesía para as persoas.

3- O pema máis sorprendente de todo o libro foi  Escelsior de Manuel Antonio porque  este poema pareceume sorprendente pola súa estructura en forma de caligrama que imita un compás cos puntos cardinais.

4- O poema máis sentimantal de todo o libro foi ¿Non coñeces o mar? De Álvaro Cunqueiro porque faime sentir a brisa mariña, o olor do mar e o descubrimento do mar por primeira vez.

5- O poema máis misterioso de todo o libro foi Máis que un poema de Chus Pato porque non chego a comprender o que quere transmitir a autora.

6- O poema máis erótico de todo o libro foi Definición de Lupe Gómez porque compara o sexo coa sensación de perigo e aventura.

7- O poema máis amoroso de todo o libro foi O amor de Lupe Gómez porque describe o impacto que sentimos cando nos namoramos e a dor do rexeitamento.

8- O poema máis triste de todo o libro foi Autopsia de Carlos Negro porque fala da norte dun mozo que se podía evitar.

9- O poema máis alegre de todo o libro foi  Festa de Luís Amado porque describe o mobemento que da comezo á festa.

10- O poema máis rítmico de todo o libro foi Deitado frente o mar… de Celso Emilio Ferreiro porque o autor emprega moitas repeticións e paralelismo que lle dan ao poema un ritmo moi marcado.

 O poema que  máis ma gustou foi “Autopsia” de Carlos Negro porque trata sobre unha das miñas afeccións favoritas: os coches, pero tamén fala dos perigos que se poden sufrir se non se actúa con responsabilidade.

Áinda que se trata dun poema breve, é intenso e directo por iso o escollín.

 O poema que menos me gustou foi “A noite é necesaria” de X. Mª Díaz Castro porque non entendín o que quere transmitir o poeta e ademáis paréceme un poema triste e escuro.                                                                                                                                        

Cristina Costela Seara:

1.   O poema máis divertido de todo o libro foi “O poema é unha pedrada na cabeza” de Ronseltz        porque utiliza o estereotipo de que a poesía só e para uns cantos tolos, para facer un poema dicindo que a poesía é perigosa e é necesario usar un casco

2.   O poema máis atrevido de todo o libro foi “Power Racing Love” de Carlos Negro porque expresa o sentimento amoroso, utilizando palabras que forman parte dun coche, a verdade é que me pareceu unha idea bastante arriscada.

3.   O poema máis sorprendente de todo o libro foi “Roupa” de Luísa Villalta  porque me pareceu un poema bastante orixinal, esta poeta utiliza a cidade como se fora unha persoa que se viste, se maquilla.

4.   O poema máis sentimental de todo o libro foi  “Envellecer” de Ana María Fernández porque me recordou aos meus avós, cando era pequena que se inventaban historias para contarme, agora cóntanme cousas de cando eles eran pequenos... e envellecendo devagar, ninguén lle saca o sorriso, gustoume moito esa frase do poema.

5.   O poema máis misterioso de todo o libro foi        “Far Blues”  de Luz Pozo Garza porque ao comezar a elo,ía lendo liña a liña con intriga, querendo descifrar o que nos quere transmitir a autora.

6.   O poema máis erótico de todo o libro foi “Tócome” de Rosalía Fernández Rial         porque fala sobre unha experiencia amorosa .

7.   O poema máis amoroso de todo o libro foi “Moraima” de Celso Emilio Ferreiro         porque  ao lelo transmitiume ese sentimento que ten o autor ao dicir “Moraima”.

8.   O poema máis triste de todo o libro foi  “Nai” de Xohana Torres porque me fixo pensar no que supón a perda dun ser querido, e máis dunha nai. Tamén pensei, no amor e cariño que nos da unha nai e foi un poema que me chegou.

9.   O poema máis alegre de todo o libro foi “Lúa” de Luís Amado porque me pareceu unha maneira bonita de explicar que a lúa sae de noite e polo día escóndese.

10.               O poema máis rítmico de todo o libro foi “Cando chove” de Antonio García Teijeiro porque ao ler este poema, así sen máis íao lendo con ritmo coma se fose unha canción.