A verdade é que eu pensaba que ían ser cartas de amor,
pero ao ler “As dúas palabras do autor”
xa me decepcionei un pouco. Eu estaba case realmente segura de que eran cartas de amor
pero en realidade non. Despois, en si o libro non me defraudou; todas as
historias contadas son moi diferentes, pero todas fascinantes. Na que nos narra
as vivencia de nove mulleres verdadeiras. Emocioneime moito con este libro, non
esaxero. Fíxome abrir os ollos e ver que neste mundo non podemos saber o que nos
vai pasar e moito menos o que lle pode estar ocorrendo a outras persoas que non
teñen a miña mesma sorte e non poden dicir un “felices para sempre”. Lamenta moito ver que todos neste mundo non poidamos
se felices, pero é o que toca.
Por outra parte, non teño ningunha preferencia das cartas
porque con todas me quedei sen palabras.
Fran Alonso, encantoume este libro, non é para botarlle
flores pero é toda á verdade.
Sen comentarios
Publicar un comentario