Made in Galiza

Comentario de Martina Domínguez

 

Made in Galiza
Séchu Sende

Galaxia

  

 

 

O primeiro que me chamou a atención deste libro foi a súa portada, cinco bombonas de butano nun prado e pintadas, a verdade é que me pareceu moi chula. Empecei o libro con boas expectatvas pola opinión del dunha amiga miña, e non se equivocaba.

Este libro é de relatos moi curtos, amenos e comprensibles. 

O primeiro chámase "Falar" e foi dos que máis me chamou a atención. Paréceme que conta unha verdade medio oculta. A maioría da xente non se para a pensar os motivos do idioma que fale un rapaz pequeno pero se o pensaran verían que moitos pais non cren que o galego sexa útil ou necesario e non llelo ensinan aos fillos porque non lles gusta que o falen.

Non é un segredo que se seguimos así o galego vaise perder. Non entendo por que á xente non lle gusta, ou por que a estas alturas os mesmos galegos consideran que é un idioma de brutos ou incultos cando o que realmene é de incultos é pensar tal.

Séchu Sende promove a fala do noso idioma e iso gústame como temática do libro.

Tamén me convence a súa forma de escribir, como a retranca que usa neste relato: "Estudo sociolingüistico sobre a mocidade baixo o efecto das drogas".

Mentres lía Made in Galiza pensaba na nosa cultura, as nosas tradicións... Co relato "A agulla de marear" recordaba aos meus avós e as bromas de aquí.

Os textos que máis me gustaron foron: "Falar", "Eu fixen ouigha co espiritu de Castelao", "Falar en soños", "A cabeza voadora", "Instruciones para aprender a hablar gallego", "A praia dos ourizos cacho", "O cabalo e a néboa" e "O señor do traxe gris".

En resumo, pasei moi bos momentos lendo o libro, recomendo que lle dediquedes un cachiño do voso tempo porque merece a pena.

Transpórtate completamente a realidades paralelas que ves todos os días e sentes a Galiza no corazón.

Grazas Séchu Sende por escribir esta obra!