
Este foi o
primeiro libro de poesía que lin. Pareceume un pouco estraño, aínda que doado
de ler debido a que utiliza unha linguaxe coloquial, mesmo con expresións
xuvenís. Unha adolescente é o fío condutor de todos os poemas do libro; neles
mostra a súa rebeldía fronte á normalidade e ó mesmo tempo, unha búsqueda de si
mesma. Fixéronme graza os títulos elixidos por Carlos Negro e as referencias a programas de televisión ou
cancións que todos coñecemos.
Sen comentarios
Publicar un comentario