Comentario de Juan Ares PérezUnha rosa é unha rosa
Suso de Toro
Xerais
O título non me convencía demasiado, pensei que sería algo pouco ameno ou de
carácter romántico, pero estaba completamente equivocado. É a segunda obra
teatral que leo, e a verdade é que esta me gustou moito máis e pareceume moi
fácil de ler. Unha trama moi animada, unha competición entre primos pola
herdanza da súa tía. Pololo e Adela forman un gran equipo, Puri e Foncho outro,
e Rosiña xunto coa sua tía avoa metida no seu corpo, tamén. O actor-policía
Colombo pareceume un personaxe moi simpático, aínda que apareza pouco durante
a obra, pero sen dúbida a tía Rosa é o personaxe que máis me gustou, unha vella
que pasa de ser inocente e amábel a converterse en manipuladora e vingativa;
cambio producido polo crime que cometeron os seus sobriños, matala sen
escrúpulos para herdar un enorme terreo e logo vendelo para facerse millonarios.
Un relato curto e sinxelo, pero con abundantes sorpresas inesperadas,
incluso ás veces sen sentido ningún. Recoméndollo a todo o mundo, incluídas as
persoas ás que non lle guste ler para pasar o tempo (coma min), porque ás veces
non está demais coller un libro e adentrarse nel.
1 comentario:
Gustoume o toque de humor co que o escritor escribe unha situación tan cotiá como as pelexas familiares polas herdanzas, así como tamén a forma de vivir a morte. Aínda que e ficción tratase dunha historia moi realista
Publicar un comentario