O lapis do carpinteiro foi un libro que realmente me
encantou. Nel relátasenos a historia dun home que se atopa no cárcere durante a
Guerra Civil onde consegue refacer a súa vida sentimental e se converte nunha
persoa clave para moitos dos personaxes que aparecen no relato. A aventura que
este home segue, na cal loita máis dunha vez coa morte, é tan impresionante como
fermosa. O que máis axudou a que o meu interese pola súa lectura fose maior foi
a portada, que me chamou moito a atención e a través da cal supuxen que o relato
falaría do meu tema preferido:o amor. A verdade é que a lectura deste libro me
resultou bastante sinxela e aínda que despois de ler as primeiras follas puiden
imaxinar de que maneira podería continuar o relato, non fixo falla moito tempo
para decatarme de que o argumento non tería nada que ver co que eu nun
principio puiden imaxinar. A miña parte favorita, sen dúbida, atópase na parte
final deste libro. Asemade, debo dicir que na súa parte central, houbo ocasións
nas que me resultou algo pesado ou confuso debido a forma tan particular que
presenta para relatar a historia. O que máis me impresionou foi a maneira na que
o autor, Manuel Rivas, consegue que un instrumento tan básico e, en ocasións, sen
demasiada importancia como pode ser un simple lapis de carpinteiro, se convirta
en algo realmente importante que fai deste libro algo tan diferente e
singular. Outro elemento que tamén me impresionou foi a presenza dun personaxe,
coñecido como o pintor, que en realidade era un defunto e funcionaba
como confidente do que foi narrador durante boa parte da historia.
Houbo certos momentos que contaban cunha gran
carga emocional que me resultaron verdadeiramente conmovedores como por exemplo
o momento no que se produce o abrazo do protagonista coa súa amada case ao
remate da historia e outros que podían resultar algo fortes ou violentos coma o
momento no que mataban aos presos. A pesar disto, tamén se alternaban outros
momentos máis amenos que aumentaban o interese da historia baixo o meu punto de
vista. É,ao meu parecer, unha historia sinxela que dá a impresión de que foi
realidade realmente e que entrelaza dúas vidas diferentes pero que comparten o
amor que senten por unha muller. Para rematar, dicir que recomendo este libro a
todos os lectores sen excepción xa que o considero un libro impresionante que
vale a pena ler.
Sen comentarios
Publicar un comentario