Comentario de Sonia Troitiño Loureiro
Amantes
María Lado
Caldeirón
Amantes pareceume un libro un tanto peculiar. Está
conformado por un total de doce poemas de temática erótica que narran os
sentimentos, as emocións e as vivenzas dos namorados. Algo que me chamou a
atención foi a forma que presentan estes poemas que se escapan da rima
tradicional e dos versos perfectamente diferenciados.
Asemade, isto é algo que aumenta o meu desexo de
cara á lectura xa que esta maneira tan singular de María Lado para escribir
poesía fai de cada un dos seus poemas algo único, diferente e especial. A súa
lectura foi realmente sinxela e entretida. Foi a primeira vez que lin poemas de
carácter erótico, e debo admitir que me encantaron. Cada unha das distintas
historias destes namorados presenta unha enorme carga emocional que fai que os
sentimentos do poema se plasmen no propio lector, mergunllándoo nunha historia
chea de paixón e tenrura. Outra das cousas que me impresionou e me agradou
verdadeiramente foi a presenza, nas últimas páxinas, dunha recompilación de
distintas cancións que a autora titula como as melodías dos amantes. A pesar de
que os meus poemas preferidos son aqueles curtos que conseguen dicilo todo con
tan só unhas poucas palabras, esta maneira un tanto diferente de escribir
poesía, ademais de conformar unha marca de identidade da autora, aumenta o
interese dos seus poemas. Nel atópanse frases ou expresións realmente fermosas
que definen da mellor das maneiras aquilo que recibe o nome de amor e a simple
vista parece indescritible. Para min, algunhas delas son:
sabes que se son nave
ergueme só para te
contemplar,calado,
é para ir bater contra
ti
perseverando as bolboretas
das túas pestanas
para que me arrastres polo van
en me cubrir de bicos
na marea do teu abrazo
Son poemas realmente conmovedores que fan
espertar en cada un o seu lado máis sensible. Conseguen seducir ao lector cunha serie de versos intensos. Recoméndolle este libro a todos aqueles e aquelas
amantes do amor e das historias dos namorados.
O INEXPERTO
que ben sabes, amor novo,
os teus bicos son mazás do inverno,
nacidas para gardar entre a roupa
á calor da lencería
debaixo da saia
e eu devezo
por levar o teu arrecendo nas
costuras
PAXAROS E MACEIRAS
da mesma maneira en que os paxaros
seducen as maceiras
é dicir, esforzándose en acrobacias
insinuando as caricias que saben
facer
coa punta das ás, despregándoas moito
e da mesma maneira en que as maceiras
cortexan os paxaros, tremendo
levemente
cobizando a estrema das follas
milésimas do roce dos animais en voo,
ofrecéndolles, en brazos acolledores,
apous
desa maneira, é dicir, bicando a
froita
apenas co peteiro
sen descolgala tan sequera dos beizos
da árbore
só tomando o bocado xusto, o máis
gorentoso
dese modo, nos amamos.
desa maneira en que se manteñen
firmes as maceiras
botando raíces na intención
esa en que os paxaros
beliscan a froita
pero nunca chegan a comela por
completo.
Sen comentarios
Publicar un comentario