Comentario de Leticia Couto
Soamente o título e a portada fixéronme entender que
Calpurnia non ía ser unha rapaza coma outra calquera da súa época. Era unha
rapaza de case doce anos que posuía a peculiaridade de querer
explorar e descubir o porqué de todo en lugar de pensar coma as rapazas da súa
idade.Tiña seis irmáns, todos eles homes, e podía apreciarse perfectamente a
diferenza de educación que recibía con respecto a eles. É incrible como o feito
de ser muller pode chegar a afastarte de tantas cousas ata o punto de que nin
sequera teñas o apoio de túa nai e mesmo non poidas ter ilusións coma calquera
persoa. Calpurnia está destinada a aprender a coser, cociñar e tocar o piano;
sen olvidarse de buscar un bo marido co cal ter fillos para coidalos. A única
sorte que ten esta rapaza é o seu avó, que a pesar de ser unha persoa un tanto
misteriosa, interésase polas súas gañas de saber.
Este libro gustoume porque é
certo que está ambientado no ano 1899 pero na actualidade segue habendo moitas
diferenzas de xénero debido a que seguimos vivindo nunha sociedade machista.
Sen comentarios
Publicar un comentario