Poetízate

Comentario de Rocío Fernández

Poetízate
Fran Alonso
Xerais

Si que foi un libro que me gustou. Teño que recoñecer que non son moito de ler este tipo de libros, de feito creo que é o primeiro e gustoume. Gustoume non o libro en xeral, senón o feito de ir léndoo e descubrir nalgún poema que hai máis persoas que pensan coma min e escriben o que sinto logrando que me sinta identificada cos poemas e mesmo axudando, moitas veces, a ver as cousas doutra maneira.

Non me gustaron nin todos os poemas nin todos os autores, pero si os poemas de Olga Novo, Raúl Gómez, Ana Romaní, Lupe Gómez, David Rodríguez e Eva Veiga. Versos que me fixeron pensar e plantexarme cousas que precisaba facer pero que non fora quen de facer por min mesma. Noutras ocasións simplemente gústame o poema en si, aínda que non o sentise. Tamén cómpre que queden marcados os poemas de "Domingo 18" de Kiko Neves, "O exército do bosque" de Manuel Rivas, "Ti dis: Galicia é ben pequena" de Manuel Forcadela, "Amor" de Dores Tembrás e de Daniel Salgado os poemas "Sempre se agarda o verán" e "Fire a coitelada".

É un libro que recomendo a calquera porque non é preciso que lle encante a poesía nin tan sequera ser un bo lector xa que é un libro moi fácil de ler e aseguro que consegue que a poesía, cando menos, empece a agradar.

Todos somos

Comentario de Noelia Soto



Todos somos
Marcos Calveiro
Xerais

É un libro que convida á reflexión de como poden algúns medios de comunicación aproveitarse dun caso dunha desaparición mentres que as persoas afectadas sofren por non saber onde está a súa filla. Reflicte tamén o medo que se provoca nos demais pais dese mesmo lugar que tentan protexer aos seus fillos e fillas ao máximo.

Recomendaría este libro a outros lectores para que se decaten de que ante unha noticia tráxica, que esperta moita curiosidade, algúns medios de comunicación tratan só de gañar audiencia, e os fagan reflexionar como este libro fixo comigo.

A evolución de Calpurnia Tate

Comentario de David Varela Salgado

A evolución de Calpurnia Tate
Jacqueline Kelly
Kalandraka

 

 

Antes de decir nada sobre o libro, teño que destacar os ideais que me transmitiu, esa idea de que non es quen che mandan, senón quen queres ser, ninguén te obriga a nada, para min, o mellor do libro aínda que a historia non acabou por engancharme. Detalles como o de que a súa nai non lle deixe facer nada que non sexa aprender a coser ou cociñar son os que demostran o machismo nesa época, e que non só está inculcado nos homes, senón que as mulleres tamén o apoiaban.

Tamén me gustou o feito de que o avó, a pesar de que nun principio eran case coma descoñecidos, lle regalara o caderno para que apuntase.

Do libro en si pouco teño que dicir, simplemente o dito ao principio, o sentimento que transmite de romper os estereotipos é o que máis destaco.

O achado do castro

Comentario de Carmen Blanco Cuíña

O achado do castro
Manuel Núñez Singala
Sotelo Blanco

Obra teatral que se sitúa na Antiga Roma e que é moi recomendable polo seu ton humorístico.

A evolución de Calpurnia Tate

Comentario de Antía Buján

 

A evolución de Calpurnia Tate
Jacqueline Kelly
Kalandraka

 

 

Para comezar é un libro que me resultou un tanto pintoresco en canto á vida da protagonista, é dicir, a súa familia, os amigos, e as historias que conta mentres transcorre o libro. Gustaríame resaltar que a idea de que sexan sete irmáns e Calpurnia sexa a única muller é un tanto divertida, xa que a protagonista sempre ten moitas historias que contar sobre eles, discusións e incluso algunha historia de amor que lle trouxo moitos problemas. Por outro lado, a nai de Callie Vee (así quere que lle chamen) pretende que sexa unha muller refinada: que cociñe, faga calceta e, á súa vez o compaxine coas clases de piano; pero a protagonista ten outras cousas na cabeza como cuestionarse a vida, o porqué de todo o que a rodea. Desta forma é como comeza a estar co seu avó, algo que me gusta moito xa que achega unha parte de coñecemento e aprendizaxe para o lector, sempre falando de especies novas de animais ou plantas por descubrir. A súa vez aborda unha visión distinta da natureza usando o famoso libro do señor Charles Darwin”A orixe das especies”.

O libro gustoume moito, xa que, é sinxelo e atractivo para o lector.

Para terminar, destaco unha parte importante que a autora, Jackeline Kelly, reclama mediante o seu libro, a igualdade da muller e o home. Debido á época na que se sitúa a historia, os pais de Calpurnia queren que abandone os seus soños de ser bióloga, para ser unha ama de casa e atender o seu marido e as labores do fogar. Na miña opinión os limites dos soños están na mente, e o poder para alcanzalos no corazón, polo tanto recomendaríalle á protagonista que loitase por eles, nada é imposible.

“Un home que non se alimenta de soños envellece antes.” William Shakespeare.

Todos somos

Comentario de Zaira Eiriz Pérez



Todos somos
Marcos Calveiro
Xerais

Este libro está moi ben escrito, hai moita intriga e iso é o que máis me gusta. Recoméndollo a todo o mundo!

A min gustoume principalmente a parte na que se fala de Lina e os nenos desaparecidos. O que non me gustou tanto foi o final, xa que a min gustaríame un final feliz no que Natalia volvese coa súa familia.

A evolución de Calpurnia Tate

Comentario de Carlos Mato

A evolución de Calpurnia Tate
Jacqueline Kelly
Kalandraka

 

 

Dende que me mandaron ler este libro, non pensei en absoluto que me ía gustar, o título non me agradou nada. Cando o comprei, a portada chamoume moito a atención, despois de ler o argumento seguía sen atraerme así que pasei de lelo ata hai relativamente pouco. 

Cando comecei a historia pintaba aburrida pero gustábame a maneira detallista na que a escritora contaba todo porque che permitía entendelo como se estiveses alí, e observase precisamente como di no título "A evolución de Calpurnia Tate".
A relación co avó sorprendeume bastante porque normalmente os avós sóense levar mellor cos netos pero neste libro era ao revés. entendíanse perfectamente. Sentinme un pouco culpable cando a súa nai
lle di que celebre a presentación á sociedade xa que ela non puido, porque nós temos moitos privilexios que os nosos pais non puideron. 

Ao final terminei por engancharme á historia unha vez que descubriran esa pranta nova, ata a última das páxinas. De feito agora alégrome de haber lido este libro, porque é unha novela orixinal chea de momentos divertidos e entrañables, e ata me gustaría que houbese segunda parte.

O lapis do carpinteiro

Comentario de Leticia Couto


O lapis do carpinteiro
Manuel Rivas
Xerais

Este libro non conseguiu engancharme quizais polo contexto histórico ou porque a maioría dos feitos ocorren no cárcere pero é totalmente distinto aos que lera ata agora. Non podo dicir que non me gustase porque a historia de amor entre Marisa e o doutor da Barca é moi fermosa. Resultoume impresionante a forma na que Manuel Rivas te fai sentir cada detalle como se o estiveses vivindo na túa propia pel coa súa maneira de redactar e capacidade imaxinativa.

Hai moitas cousas coas que me quedo pero teño que destacar unhas liñas que me chamaron moito a atención facéndome reflexionar sobre infinidade de cousas : “Todos soltamos un fío, como os vermes da seda. Roemos e disputamos as follas da moreira, pero ese fío, de se cruzar con outros, de se entrelazar, pode facer un fermoso tecido, un pano inesquecible.”  De verdade que non teño palabras! Non é soamente ler senón que te fai recapacitar sobre moitos aspectos que ao mellor nin sequera lle dabas importancia.

Recomendaría este libro a calquera persoa sen establecer ningún tipo de idade.

Agosto do 36

Comentario de David Núñez Ouzande


Agosto do 36
Xosé Fernández Ferreiro
Xerais

 

 

Este libro conta a historia tan dura de dous mestres que están casados e que son fusilados.

O libro non foi do meu agrado, foi unha historia triste e sorprendente, non pensei que a xente puidese ser tan ruín. 

Chamoume a atención que o libro comece contando o final da historia e logo o desenvolva.

Aínda así, é un libro que recomendo. Porque hai cousas que non se deben esquecer.