É a primeira novela que leo de Maggie O´Farell, e teño que dicir que estiven enganchada ao libro en todo momento.
Gustoume o xeito que a escritora ten para contar a histora; rápida, intelixente.. pero o que máis me sorprendeu deste libro foi que a maioría das veces te sitúa dentro da historia, a pesar de que tamén moitas veces fala doutros temas que non se relacionan.
Estamos ante unha historia na que Esme ten a mala sorte de ser diferente, ten ideas propias e opinións que non cadran coa mentalidade da época na que se relatan os feitos. A pesar de que a relación de Esme coa súa irmán fose boa, co paso do tempo o comportamento de Esme vese reflectido tamén no da súa irmán Kitty, ela ve como se van afastando de Esme, dos plans familiares...
Os pais de ambas as protagonistas comezan a perder a paciencia e amosan un comportamento de desexo para librarse de Esme, e é por iso que deciden encerrala nun psiquiátrico, onde pasará toda a súa vida.
É un libro que me encantou porque amosa moito cariño pero ao mesmo tempo enlaza momentos de moita tristura. Destacar que nesta novela descobres a vida dunha persoa que vive encerrada a maior parte da súa vida, que se atopa aislada da sociedade e sen saber moi ben o porqué. Podería dicir que nesta obra os sentimentos e pensamentos falan por si sós.
Recoméndollo a todos os meus compañeiros, de seguro que lles encanta.
Sen comentarios
Publicar un comentario