Comentario de Raquel GarcíaO siñor Afranio ou como me rispei das gadoupas da morte
Antón Alonso Ríos
A Nosa Terra
"O Siñor Afranio" é un libro autobiográfico de Antón Alonso Ríos. A través del podes descubrir a cruel realidade sufrida durante a Guerra Civil en Galiza porque ninguén mellor que Alonso Ríos para relatar os duros tempos polos que tivo que pasar.
Neste libro plásmase o inferno que tivo que vivir esta persoa para como ben di el 'risparse das gadoupas da morte'. Grazas ao seu enxeño e instinto de supervivencia logra escapar das mans dos seus perseguidores facéndose pasar por quen non é pero en quen o tempo converteu.
Sinto admiración polas persoas que no seu tempo axudaron a fuxidos e a pobres ou as dúas cousas ao mesmo tempo xa que poñían en perigo a súa vida por axudar aos demais. Esas son as persoas que se poden denominar propiamente así.
'O Siñor Afranio' chegoume ao corazón porque Alonso Ríos era unha persoa que sen ningunha culpa foi perseguido e mesmo á que lle foi posto prezo á súa vida; neste caso Alonso gañou a batalla pero... cantas persoas máis houbo que non lograron saír con vida desa dura etapa que marcou a Galiza? Cantas persoas sen culpa ningunha aparecían mortas cada día en cunetas e montes? Cantas? E por que? Porque a catro persoas que se crían superiores se lles deu por sobrepoñerse por enriba dos demais crendo así que a súa vida valía máis, créndose superiores.
Sinto un pouco de noxo polos que por medo á morte se uniron ao bando asoballador levando así moitas vidas de inocentes por diante para salvar a súa.
En conclusión, é un libro engaiolante que te achega á realidade da época sanguenta en Galiza en primeira persoa.
Neste libro plásmase o inferno que tivo que vivir esta persoa para como ben di el 'risparse das gadoupas da morte'. Grazas ao seu enxeño e instinto de supervivencia logra escapar das mans dos seus perseguidores facéndose pasar por quen non é pero en quen o tempo converteu.
Sinto admiración polas persoas que no seu tempo axudaron a fuxidos e a pobres ou as dúas cousas ao mesmo tempo xa que poñían en perigo a súa vida por axudar aos demais. Esas son as persoas que se poden denominar propiamente así.
'O Siñor Afranio' chegoume ao corazón porque Alonso Ríos era unha persoa que sen ningunha culpa foi perseguido e mesmo á que lle foi posto prezo á súa vida; neste caso Alonso gañou a batalla pero... cantas persoas máis houbo que non lograron saír con vida desa dura etapa que marcou a Galiza? Cantas persoas sen culpa ningunha aparecían mortas cada día en cunetas e montes? Cantas? E por que? Porque a catro persoas que se crían superiores se lles deu por sobrepoñerse por enriba dos demais crendo así que a súa vida valía máis, créndose superiores.
Sinto un pouco de noxo polos que por medo á morte se uniron ao bando asoballador levando así moitas vidas de inocentes por diante para salvar a súa.
En conclusión, é un libro engaiolante que te achega á realidade da época sanguenta en Galiza en primeira persoa.
Sen comentarios
Publicar un comentario